İngilizce’de China hem “Çin” hem de “porselen” anlamına gelmektedir. Çin Seramiği, neolitik dönemden beri gelişmekte olan bir sanat biçimidir.
Porselen, bir fırında pişirildiğinde sert, parlak ve neredeyse şeffaf hale gelen, kuvars ve feldispatdan oluşan ince beyazımsı bir kil olan kaolenden yapılmış bir çömlek tipidir. Gerçek porselen; petyant ve çin taşı olarak da bilinen ince kaolin kili ve feldispattır. Mavi-beyaz geleneksel porselen ise Çin’in güneyindeki bir kasaba olan Jingdezhen’e ait kaolin kilinden yapılmıştır. İran’da ithal edilen özel bir kobaltla karıştırılarak ortaya çıkarılmıştır. Porselen üretimi ise estetik, teknik ve sembolik olarak zevk vermek amacı ile üretilmiştir.
Çanak çömlek, yumuşak kili yüksek sıcaklıklarda pişirerek tamamen yeni bir maddeye dönüşene kadar yapılırdı. Çin’de bulunan kil çömleklerin en erken örnekleri boyalı çiçekler, balıklar, insan yüzleri ve geometrik tasarımlarla dolu olan kaplardı.
Çin’in kuzey ve güney bölgelerindeki zıt jeolojik farklılıklar, iki bölgede gelişen seramiklerin renk, doku ve malzeme kompozisyonunda büyük farklılıklar göstermesine sebep olmuştur.
Ming ve Ching’in imparatorluk dönemlerinde, seramik tekniği gelişimini tamamlamıştır. Ching imparatoru döneminde sırlar ve renkler geliştirilerek süsleme çeşitleri artmıştır. Renkli porselenlerin çoğunluğunda beyaz zemin rengi olarak kullanılmıştır. Örneğin; öküz kanı kırmızısı ve saray sarısı bu dönemde gelişmiştir. Parlak yeşilin hakim renk olarak kullanılması, bu rengin Avrupa’da “famille verte” olarak anılmasına yol açmıştır.
Çin seramiği bütün Avrupa’da ve Asya’da çömlek üretiminde esin kaynağı olmuştur. Özellikle Avrupa’da yüksek değer bulan porselen, Çin’deki üretiminin sürekliliğini garantilemiştir. Ancak 19.yy’da kurulan fabrikalar ile porselen yapımı Avrupalılar tarafından keşfedilmiştir ve Çin porselenlerine olan rağbet azalmıştır.
Kaynakça:
http://factsanddetails.com
https://theculturetrip.com
Yazar: Börte Büşra Yavuz