Lidyalılar parayı bulduklarından bu yana, herkes para ile mutlu olacağını, para ile huzurlu bir hayat süreceklerini düşündüler.
Paranın bulunmasından bu yana geçen yıllar içerisinde, zenginlik ve bol kazanç için birçok insan değişik yollar ve yasa dışı işler ile zengin olmaya çalışmıştır. Fakir iken mutsuz olduğunu düşünmüş ve her zaman paranın mutluluk kapısı olduğuna inanmıştır.
Hayat öyle bir süreçtir ki, yaşantınız içerisinde birçok olayla karşılaşmışsınızdır. Bazı insanlar zengin bazı insanlar ise dünyaya fakir olarak gelmiş, yaşam süreci içerisinde yeri gelmiş mutlu yeri gelmiş mutsuz bir hayat süreci geçirmiştir. Ancak hiçbir zaman şunu karıştırmamamız gerekir; bol kazanç, zenginlik ve dolgun bir maaş hayatımızın yaşam standartını arttırır ancak hiçbir zaman tam anlamıyla mutluluk seviyemizi arttırmaz. Mutluluk para ve zenginlikle kazanılacak bir somut madde değildir.
Biliyorsunuz ki Afrika ülkesindeki insanlar yoksulluk ve açlığın dünyadaki en önemli kanıtlarıdır. Bir Afrikalı çocuğun mutlu olması için o gün içerisinde belki de 3-4 lokma fazla yemek yemesi yeterde artar bile. Ancak bakıldığında hiçbir mal varlığı olmayan, zengin olmayan, zenginlik bir yana bir kuruş parası pulu olmayan insanlar boğazlarından 3-4 lokma ekmek fazla geçtiğinde mutlu oluyorlar.
Çocuklar, babaları eve ekmek ile geri döndüğünde mutlu olurken, dünyanın diğer insanlarına baktığımızda ise makam ve mevki atlayamadığı için, belki de daha yüksek bir para kazanamayacağı için, o Afrikalı çocuğun mutluluğu kadar mutlu olamıyor. Oysaki o çocuktan kat kat daha iyi imkanlar içerisinde ama mutluluk seviyesi o çocuğun’kinden kat kat düşük seviyede. Örneğin küçüklüğünden bu yana araba sevdası ile yanıp tutuşan bir gencin araba sahibi olduğundaki mutluluk, belki de o arabayı üreten firma sahibinde yok. Bakıldığında arabayı üreten firma sahibi, gençten daha iyi yaşam standartlarına ve bol kazanca sahip ama mutlu olan arabayı satın alan genç.
Hayat ve mutluluk para ve bol kazançla sağlanmaz. Hayat ve mutluluk yanımızdaki dostlarımızla, ailemizle, çevremizdeki insanlarla sağlanır. Yaşam standartları arasında uçurumlar olan her iki insanda şu hayatta mutlu olur. Kimse kimseden çok fazla mutlu olmaz her şey de bir denge vardır.
Yazar:Gülbahar Kaplan