Asıl ismi İsmail Kemalettin Demir olan büyük Türk romancısı, Türk Edebiyatının en üretken yazarı olarak bilinmektedir. 15 Nisan 1910 tarihinde İstanbul’da doğmuş olan yazarın babası 2. Abdülhamit’in yaveriydi. Çoğu diğer yazarlar gibi o da gazetecilik ile yazın hayatına başlamıştır. Esir Şehrin İnsanları, Yorgun Savaşçı ve Devlet Ana ve daha bir çok eseri edebiyata katmıştır. Marksizm’i Türk toplumuna uyarlamak için uygun bir terminoloji oluşturma gayesinde bulunmuştur.
İlkokulu değişik bir takım okullarda, rüştiyeyi ise Kasımpaşa’da bulunan Cezayirli Hasan Paşa Rüştiyesi’nde sürdürdü. Galatasaray Lisesi’ni okuduğu yıllarda eğitimini yarıda bırakıp çeşitli işlerde çalışmıştır. İstanbul’da ki bir çok gazetede çevirmenlik, düzeltmenlik işleri yaptı. Sonrasında Karagöz gazetesinde başyazar olan Kemal Tahir, Tan gazetesinde yazı işlerine başladı.
Eş, dost vasıtası ile tanışmış olduğu yazarlar, aydınlar sayesinde sosyalist fikirler ile de tanışmıştı. Nazım Hikmet ile dostane bir ilişkileri başlamıştı.
Nazım Hikmet, Hikmet Kıvılcımlı ve daha bir çok solcu yazar ile birlikte donanmayı isyana teşvik suçundan hapis cezasına çarptırıldı. Evinde yapılan aramalarda ele geçirilmiş olan 72 kitabın tamamı Sosyalizm, Marksizm ve Komünizm ile ilgiliydi. Çorum, Çankırı, Kırşehir, Malatya ve Nevşehir cezaevlerinde 12 yıl borunca hapis kaldı. 1950 yılında yapılan genel af sayesinde hak ettiği özgürlüğüne nihayet kavuştu. 1955 yılında kendi imzasını taşımış olan ilk romanı Sağırdere’yi okuyucuları ile buluşturdu. Fakat bu kitap umduğu başarıyı yakalayamadı. Asıl şöhretini Rahmet Yolları Kesti isimli romanı ile yakaladı. Bu romanının beğenilmesinin nedeni ise eşkıya rejimine karşı devletin tarafını tutmasıydı. Doğu Devlet Tipi fikrini ortaya atmış olan yazara göre, tarih Doğu ve Batı’da tamamen farklı şekilleniyordu. Osmanlıyı anlamanın Türk toplumunu anlama ile eşdeğer olduğunu savunmuştur. Kendini yoğun tarih çalışmalarına veren yazarın Batılılaşma fikrine tahammülü yoktu. Bu tür girişimlerin ülkeyi çıkmaza sürüklediğine inanıyordu. 1960 yılında Dost Dergisi anketinde yılın romancısı seçildi. 1968 yılında TDK Roman Ödülünün sahibi oldu.
Devlet Ana isimli kitabı yayınlandığı zaman baskı üstüne baskı yaptı. Büyük tartışmalara yol açtı ve gazete manşetlerine taşındı. Solcu aydınlar onu faşist olmakla, Kemalistler ise onu Osmanlı’yı aşırı yüceltmesi ile suçladı. Fakat görüşlerinden asla ödün vermedi. Sınır tanımayan polemikçi bir kişiliği vardı. 21 Nisan 1993 yılında memleketi olan İstanbul’da toprağa verildi.
Eserleri:
*Sağırdere (1955)
*Esir Şehrin İnsanları (1956)
*Körduman (1957)
*Rahmet Yolları Kesti (1957)
*Yedi Çınar Yaylası (1958)
*Köyün Kamburu (1959)
*Esir Şehrin Mahpusu (1961)
*Bozkırdaki Çekirdek (1962)
*Kelleci Memet (1962)
*Devlet Ana (1967)
*Namusçular (1974)
*Karılar Koğuşu (1974)
Kaynakça:
https://www.turkedebiyati.org/kemal_tahir.html
https://www.biyografi.net.tr/kemal-tahir-kimdir/
Yazar: Taner Tunç