İtalyan Rönesans sanatçıları, insan figürünü daha gerçekçi daha gösterişli tasvir edebilmek için anatomist oldular. Sanatçıların yapmış olduğu araştırmalar, yaklaşık olarak 1500 – 1510 yılına kadar üniversitelerde öğretilen anatomi bilgisinin çoğunu aştı. Rönesans döneminde anatomik diseksiyon için fırsatlar çok kısıtlıydı. Giorgio Vasari’nin “Sanatçıların Yaşamları” adlı eserinde, büyük Floransalı heykeltıraş, ressam ve matbaacı Antonio Pollaiuolo’nun kasları araştırmak ve çıplaklığı daha modern bir şekilde anlamak için birçok insan bedenini ciltlemek adına ilk usta’ olduğunu belirtiyor. Vasari’nin iddiasına göre, Pollaiuolo’nun “Çıplak Erkekler Savaşı’nın” son derece etkili, gravürüne güven veren şiddetli eylem pozları ve çeşitli açılardan görülebilen kaslara sahip çıplak savaşçıların figürlerini gösterir.
Kariyerindeki farklı noktalarda ayrıntılı anatomik diseksiyonları üstlenmesi ile bilinen bu alandaki yenilikçilerden biri Leonardo da Vincidir. Bir diğeri ise insan figürü portrelerinde yeni bir standartlar oluşturan Michelangelodur. Bu dönemde sanat, anatomik ustalık beklemeye başladı. Çevresel kanıtlar, diğer bazı sanatçıların da doğrudan diseksiyon girişiminde bulunduğunu göstermektedir. Daha büyük ustalar, tamamen sanatsal ifadeler için potansiyellerini araştırmak üzere, soyulmuş ya da parçalanmış kas biçimleri üzerine çalışmalar yaptılar. Bununla birlikte, sanatçıların çoğunluğu araştırmalarını vücudun yüzeyiyle sınırlandırdılar. Ciltten görüldüğü gibi kasların, kemiklerin görünüşü ve bu tür bulguları canlı çıplak modelden sonra detaylı incelemelerle kaydettiler.
İtalyan Rönesans sanatçıları, yeni keşiflerin tam olarak kaydedilebileceği tutarlı bir anatomik illüstrasyon sözüne öncülük etti. 1490’lara kadar, en otoriter anatomik inceleme kaba bir şekilde resmedilmiştir.
Şüphesiz, tüm zamanların en önemli sanatçı anatomisti olan Leonardo da Vinci, ilk olarak 1489’da insan kafatasının bir dizi detaylı çalışmasını üstlenmiş bunun yanı sıra mimari plan, kesit, üç boyutlu formları temsil eden perspektifi titiz bir teknikle kullanmıştır. Böylece bilimsel illüstrasyon tarihi için yeni bir kelime hazinesi hazırladı. Leonardo, insan vücudunun en hassas çizgilerini 1510 – 1511 tarihlerinde meydana getirdi. Pavia Üniversitesi’nde anatomi profesörü olan Marcantonio della Torre’nin yönetiminde çalışan Leonardo’nun keşiflerinin hiçbiri yaşamında yayınlanmadı. Bununla birlikte, kasların tabakalar halinde diseksiyonunu ve onun planı, kesiti ve yükselmesi gibi tekniklerden bazılarını tasvir etme yöntemleri olarak yaygın bir şekilde görmekteyiz.
Kaynakça:
https://www.metmuseum.org/toah/hd/anat/hd_anat.htm
Yazar: Börte Büşra Yavuz