Walter Hunt, aynı zamanda Amerikan tarihinin en iyi yaratıcı zihinlerden birine sahip olduğu düşünülürken aynı zamanda neredeyse hiç kimsenin duymadığı bir bireydir. En önemli icatlarından biri herkesin evine girmiş ola emniyet pimidir. (çengelli iğne) Bu, 15 dolarlık borcunu ödemek için paraya ihtiyacı olduğu için, dört yüz dolarlık patent sattığı bir icattır. Bu, hayatı boyunca bir temaydı, aksi takdirde onu çok zengin ve ünlü biri yapabilirdi, ancak patentlerini derhal satma eğilimi ve bir sonraki büyük buluşuna geçme nedeniyle hiçbir zaman yapamadı. Çünkü Hunt, yaşamı boyunca patent alması gereken her türlü icadını borçları sebebiyle satmıştır. Böylece mucitin ne kadar üretken olduğuna dair bir fikir edinebilirsiniz. Emniyet pimi ve ticari olarak piyasaya sürülebilen ilk dikiş makinesi ile birlikte Hunt, daha verimli bir kandil, buzla kırılmalarına izin veren teknelere bağlantı aparatı, mermi ve gövde tasarımlarında çeşitli parçalar, halat makinesi, geliştirilmiş dolma kalem, taşınabilir bıçaklı kalem tıraş, testere, kömür ısıtmalı konveksiyon fırın, tekrarlanan tüfeğin erken versiyonu ve en inanılmaz şekilde sirklerde kullanıcının üzerinde yürümesine izin veren bir cihaz icat etmiştir.
Bu icatların bir kısmı günümüzde antika ve nadiren kullanılırken, diğerleri oldukça devrimcidir. Özellikle de tekrarlanan tüfek icadıyla. Bu icadını iş adamı George Arrowsmith’e, daha sonra Smith ve Wesson’a, Benjamin Tyler Henry’ye, Horace Smith’e ve Daniel Wesson’un kurucularına sattı. Hunt’un tüfeğinin tasarımı, üçlüsünün üzerinde çalışılmış ve geliştirilmiş Amerikan İç Savaşı’nda yaygın kullanımıyla savaşın temeli olarak işlev görmüştür. Muhtemelen tüm zamanların en ünlü silahlarından biridir. Hunt, silahlara yaptığı katkılardan dolayı biraz tanınmıştır. Hunt’un hayatının öyküsü olan bu orijinal silahın patenti için verilen nispi miktarın ötesinde hiçbir telif veya ödeme alamamıştır.
New York’taki Lewis County’deki küçük bir çiftlikte 1796’da doğmuş olan Hunt’un eğitimi daha sonra keskin mekanik zihni ile tanınan bu adam için şaşırtıcı bir şekilde eksik ve zayıf geçmiştir. Küçük bir köy okulunda eğitim gören, on üç çocuğun en büyüğü olan Hunt, ilkokulda resmi eğitimi yarıda bıraktı ve bir çiftçinin yanına yerleşti. Bununla birlikte, mekanik konusundaki merakı sayesinde keten iplik makinesinde iyileştirmeler yapmıştır. Ancak, bundan kısa bir süre sonra Hunt, daha iyi bir keten iplik eğirme makinesi icat etti ve 1826’da bunu patentlendirdi. Hunt daha sonra, kendisi ve ailesi için daha iyi bir yaşam sağlamak için bu makineyi üretmeye ve satmaya gayret etti. Daha sonra Hunt New York’a gitti ve yatırımcıları üretime geri döndürmeye çalıştı, ama hiç kimse ona yardım etmedi. Hayal kırıklığına uğradı. Hunt, makinenin patentini satıp, fonlarını kullanarak bir sonraki buluşuyla servetini burada bulabilmek için tekrar New York’a gitti.
1827’de Hunt ikinci patentini aldı, bu sefer arabalara takılan bir gong icat etti. At arabasının vurduğu küçük bir kıza şahit olduktan sonra bu cihazı yaratmak için ilham aldığı söylenmiştir. Bu tür şeyler, arabaların ve insanların yollarını paylaştığı bir dönemde tamamen nadir değildi. Sorunun üstesinden gelmek için, birçok vagonun yüklü hava boynuzları vardı. Ancak, kornayı çalmak için sürücünün bir elinin serbest kalması gerekiyordu, bu da her iki elin de atları sürmek için gerekli olduğu o zaman diliminde bir problemdi. Ayak pedallı bir gong, sorunu düzgün bir şekilde çözdü. Yine, buluşunun temyiz ve zorunluluklarının açıkça ortaya çıkmasına rağmen, Hunt benzer bir şekilde, cihazın imalatını finanse etmek için bir yatırımcı temin etmekte sıkıntı çekti ve böylece patentini sattı ve bir sonraki icata taşındı. Her zaman sadece ailesine destek olmak için paraya ihtiyacı vardı, bu yüzden uzun vadede daha fazla para kazanmak yerine hızlı parayı almaya meyilliydi. Ve bir mucitin ne kadar üretken olduğu göz önüne alındığında, paranın gelmesini sağlamak için yeni bir şey bulabileceğini göstermiştir. Daha önce çok sık yaptığı gibi, Hunt, güvenlik iğnesi için 400 dolar değerinde patent sattı ve haklarını WR Grace ve Company’nin elinde tutan birçok kişi ile paylaştı.
Belki de Hunt’un üçüncü en ünlü icadı, emniyet pimi ve tekrarlanan tüfek dışında, bugün hâlâ yaygın olarak kullanılan, daha sonra devrim niteliğinde olan iki dişli kilit mekanizmasını kullanan ilk ticari dikiş makinelerinden biridir. Efsane Hunt, terzilerin işsiz kalmasını istemediğinden 1833 yılında otomatik dikiş makinesi icatını patentlemeyi reddetti, bu yüzden buluşu görmek istemediği için farklı şirketlerle buluşturmadı. Bununla birlikte, bu genel olarak kabul edilen fikri açıklamadığı halde, makineyi yukarıda bahsi geçen George Arrowsmith’e yapma haklarını sattığı için sorgulanabilir gibi görünmektedir. Arrowsmith daha sonra dikiş makinesini üretmeye çalıştı, ancak o zamanlar ucuza çalışan terzilerden oluşan bir bolluğa sahip olması nedeniyle yatırımcılardan gerekli sermayeyi bulamadı. Daha sonra bağımsız olarak Hunt’in yaptığı gibi kendi dikiş makinesini icat etti ve patentini verdi. Kısa bir süre sonra, çeşitli şirketler, özellikle de Singer Dikiş Makineleri, Howe’un tasarımını kopyalamaya ve satmaya başladı.
Mahkeme ve dava süreçleri başladı. Hunt hayatında ilk defa 50.000 dolarlık küçük bir servet kazandı fakat bu parayı göremeden zatürre sebebiyle öldü. İlginçtir ki Hunt’un son dinlenme yeri olan, Brooklyn’deki Green Wood Mezarlığı’nda Howe’s ile yan yana yatmalarıdır. Sonunda, diğer insanları zenginleştiren çeşitli icatlarından hiçbir zaman bir servet kazanamayan ya da diğer üretken mucitler gibi yaşamında ya da ölümünde iyi tanınmayan Hunt hakında, New York Times en azından hakkında bir makale yayınlamıştır. (vefat ettikten sonra)
Yazar: Osman Uçar