Tarımda Bitki Yararlı Mikroorganizmaların Uygulamaları ve Kısıtlamaları

Günümüzde kimyasal gübreler, toprak ve çevre kalitesini korumada başarısız olan ve tarımsal üretim sisteminin sürdürülebilirliğini etkileyen mahsul üretimi için daha fazla uygulamada yer almaktadır. Tersine, biyo gübreler, tarım için en iyi modern araçlardan biri olan ekosistem dostudur, toprak verimliliğini ve kalitesini artırmak için kullanılır.
Biyo gübreler artık inorganik gübrelere karşı oldukça güçlü bir alternatif olarak ortaya çıkmıştır. Ayrıca besin tedarikini artırmak ve mahsul üretimini artırmak için ekolojik olarak sağlam ve ekonomik açıdan çekici bir yol sunmaktadır. Bunlar, çeşitli mikroorganizma türlerinin canlı hücrelerini içerir, atmosferik nitrojeni sabitleme ve mikrobiyolojik süreç yoluyla bitki besinlerini çözünmez formdan çözündürme ve harekete geçirme potansiyeline sahiptir. Ayrıca, gübreler yoluyla besin tedariki ile mahsuller tarafından besin giderimi arasındaki boşluğu azaltma potansiyeline sahiptir. Bu nedenle, biyo gübreler çiftçiler için mahsul verimliliğini artırmak için uygun bir seçenek olabilir ve ek işçiler ile ticari biyo gübre üreticilerinden daha fazla kabul görmelidir.

Biofertilizatör Uygulama Öncesi Önlemler

Biofertilizatör uygulamadan önce bazı önlemler alınmalıdır ve bunlar aşağıdaki gibidir:
• Biyo gübre paketlerinin doğrudan güneş ışığından ve ısıdan uzak tutulmalı, serin ve kuru bir yerde saklanmalıdır,
• Doğru biyo gübreleme kombinasyonları kullanılmalıdır,
• As Rizobium mahsul özgüdür, bir belirtilen kırpma sadece bunu kullanmalıdır,
• Biyo gübre ile diğer kimyasallar karıştırılmamalıdır,
• Satın alırken, her bir pakete ürünün adı, amaçlanan mahsulün adı, üreticinin adı ve adresi, üretim tarihi, son kullanma tarihi, parti numarası ve talimatlar gibi gerekli tüm bilgilerin verildiğinden emin olunmalıdır,
• Paket, son kullanma tarihinden önce, yalnızca belirtilen mahsul için ve önerilen uygulama yöntemi ile kullanılmalıdır,
• Biyo gübreler canlı ürünlerdir ve depolanmaları için özen gerektirir,
• En iyi sonuçları elde etmek için hem azotlu hem de fosfatlı biyo gübreler kullanılmalıdır,
• Kimyasal gübre ve organik gübre ile birlikte biyo gübrelerin kullanılması önemlidir. Biyo gübreler, gübrelerin yerine geçmez ancak bitki besin gereksinimlerini tamamlayabilir.
Biyo Gübre Kullanımındaki Kısıtlamalar
Küçük yatırımlara, çevre dostu karaktere ve biyo gübrelerin avantajlarına rağmen, bu organik girdinin çiftçiler tarafından benimsenmesi tatmin edici olmaktan uzak kalmıştır. Üretim, pazarlama ve tarla düzeyinde geniş çiftçi topluluğu arasında biyo gübrelerin benimsenmesini sınırlayan çeşitli kısıtlamalar vardır. Biyofertilizatörlerin uygulamasına ilişkin çevresel sınırlamalar aşağıdaki gibidir:
• Uygun taşıyıcı kaynak kısıtlamasının bulunmaması
• Pazar düzeyinde kısıtlamalar ve çiftçilerin bilinçsizliği
• Biyo gübre üretimi için kalite güvencesi eksikliği ve sınırlı kaynak üretimi
• Mevsimsel ve belirsiz gereksinim
• Toprak ve iklim faktörleri ve yetersiz tecrübeli kadro
• Yerli mikrobiyal popülasyon, hatalı aşılama teknikleri ve fermantasyon sırasında mutasyon
Biyofertilizatörlerin uygulamasına ilişkin üretim kısıtlamaları aşağıdaki gibidir:
• Hammadde: Biyo gübreler genellikle etkili mikroorganizmalarla taşıyıcı bazlı aşılayıcılar olarak hazırlanır. Turba, perlit, odun kömürü vb. gibi granüler taşıyıcı malzeme formu, biyo gübre toprak aşılaması için yaygın olarak önerilir. Tohum ve toprak işlemeye yönelik bu taşıyıcı malzemeler, küçük ve marjinal çiftçiler için kolayca bulunmaz ve erişilebilir değildir. Hindistan’da, bu taşıyıcılar ne yeterli miktarlarda ne de istenen kalitede mevcut değildir. Bu da Hintli çiftçiler arasında biyo gübrelerin popüler olmamasının nedenlerinden biridir.
• Farklı agroklimatik bölgeler için türlerin özgüllüğü: Biyo gübrelerin türlerinin çoğu yalnızca mahsule özgü değildir, aynı zamanda toprağa ve tarımsal iklime özgüdür. Bölgeye özgü türlerin yokluğu, biyo gübre kullanımıyla ilişkili en büyük kısıtlamalardan biridir. Bu, kapsamlı ve optimum kullanımlarını beklenen performansla sınırlar.
• Biyolojik kısıtlamalar: Biyo-aşılayıcılarda etkisiz veya antagonistik suşların varlığı olasılığı vardır. Bu suşların biyo-aşılayıcıdan çıkarılması genellikle karmaşık bir görevdir. Seçilen suşlar aynı zamanda diğer suşlarla rekabet etme, çeşitli çevresel koşullar üzerinde N-fiksajı veya besleyici çözme, besin maddesi mobilize etme kabiliyetine sahiptir. Ve et suyunda ve aşılayıcı taşıyıcıda hayatta kalma kabiliyetine sahip olmalıdır. Bu, istenen mikroorganizmanın biyo gübre olarak verimini büyük ölçüde etkiler.
• Teknik kısıtlamalar: Biyo gübreler, üretim ve kalite kontrol maliyetini artıran fermantasyon sırasında mutasyona uğrama eğilimindedir. Bu tür istenmeyen değişiklikleri azaltmak için geniş bir araştırma yelpazesine ihtiyaç vardır.
• Ekonomik kısıtlamalar: Kaliteli ürün üretimi için yüksek teknolojili araç ve gereçlerin kullanılması gerekmektedir. Bu tesislerin yokluğunda kontaminasyon içermeyen ürün üretimi belirsizdir. Dahası, üretim birimlerindeki eğitimli insan kaynaklarının eksikliği ve üretim teknikleri konusunda uygun eğitimin olmaması da biyo gübrelerin yaygın kullanımının bir sınırlaması olarak hizmet etmektedir.

Pazarlama Kısıtlamaları

Biyofertilizatörlerin uygulamasına ilişkin pazarlama kısıtlamaları vardır ve bunlar aşağıdaki gibidir:
• Sınırlı taşıma ve depolama tesisleri: Turba veya linyit gibi yaygın taşıyıcılarla hazırlanan biyo gübrelerin hizmet ömrü genellikle 6 aydan azdır. Biyo gübrelerin en iyi sonuçlarının ancak malzemenin üretimden sonraki 3–4 ay içinde kullanılması halinde mümkün olması önerilmiştir. Genellikle biyo gübreler nakliye ve depolama sırasında çok yüksek sıcaklığa maruz kalırlar, bu da verimliliklerini düşürür ve nominal kar marjı nedeniyle bayiler arasında ilgi eksikliğine yol açar.
• Düşük talep: Biyo gübrelerin avantajları hakkında yeterli tanıtım ve farkındalık eksikliği nedeniyle, çiftçiler, inorganik gübrelerde olduğu gibi, farklı aşılama yöntemleri kullanırlar. Ayrıca ürün büyümesinde hemen hiçbir görsel değişiklik olmaması nedeniyle bu sürdürülebilir uygulamayı benimsemekten kaçınırlar.

Alan Düzeyinde Kısıtlamalar

Biyofertilizatörlerin uygulamasına ilişkin alan düzeyinde kısıtlamalar vardır ve bunlar aşağıdaki gibidir:
• Asitlik, tuzların ve toksik elementlerin varlığı, pestisit uygulaması, su günlüğü ve kuraklık gibi toprak koşulları,
• Dünyadaki birçok toprağın zayıf organik madde içeriği,
• Toprak sıcaklığında aşırı yıllık ve günlük değişim,
• Yerel toprak mikroflorasına kıyasla zayıf rekabet ve uyum yeteneği,
Tarımsal mahsul üretiminin artırılması, doğal kaynaklara ve çevre kalitesine herhangi bir zarar vermeden yeni ufuklardan başlatılmalıdır. Bu nedenle, düşük maliyetli ve çevre dostu biyo gübreler, uzun vadeli toprak verimliliğini ve kalitesini koruyarak kimyasal gübre kullanımını azaltarak ve besin kullanım verimliliğini artırarak mahsul verimini artırmada kritik bir rol oynayabilir. Bununla birlikte, farklı topraklarda ve çevre koşullarında tutarlı yanıtların olmaması, uygulamadaki zorluklar, sınırlı raf ömrü ve yavaş hareket, biyo gübrelerin yaygın olarak ticarileştirilmesini kısıtlayan nedenlerdir.
Biyo gübrelerin mahsullere, toprağa ve edafik faktörlere oldukça özel olduğu bilinmelidir. Topraktaki sürdürülebilirliğinin büyük ölçüde pH, toprak organik maddesi ve doğal mikrobiyotaya bağlı olduğu anlaşılması gerekmektedir. Mahsul, toprak ve iklime özgü belirli suş etkinliği konusundaki anlayış, kapsamlı araştırma ve geliştirme yoluyla güçlendirilmesi gerekmektedir. Araştırma ayrıca belirli bir toprakta ve mahsulde biyo gübre dozunun standartlaştırılmasına odaklanmalıdır.
Devletin çabaları, uygun üretim yöntemini, ürün ve depolamanın en üst kalitesini sağlamak için biyo gübre üretim birimlerinin sık sık izlenmesi konusunda vurgulanmalıdır. Araştırma kurumları, sivil toplum örgütleri, bilimsel eğitim, çiftçi fuarları veya sergileri, yayım çalışanları ve medya aracılığıyla bu yeni çağ teknolojisinin geniş çapta tanıtılmalıdır. Ayrıca geniş çaplı kullanımı teşvik edilmeli, iklimin kapsamlı araştırma ve geliştirme yoluyla güçlendirilmesi gerekmektedir. Araştırma ayrıca belirli bir toprakta ve mahsulde biyo gübre dozunun standartlaştırılmasına odaklanmalıdır.

Kaynakça:
researchgate.net/publication/226263676_Microbial_Applications_in_Agriculture_and_the_Environment_A_Broad_Perspective
fao.org/biotech/C11doc.htm

Yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu