Bilgiustam
Bilgiyi ustasından öğrenin

Hematopoietik, GH ve Bağışıklık Sistemleri

0 305

Büyüme hormonu (GH), kan hücrelerinin normal farklılaşması ve fonksiyonunda yer alan hematopoietik sistemin düzenlenmesinde rol oynar. GH, yetişkin büyüme hormonu eksikliği (GHD) hastalarında plazma eritropoietin (Epo) düzeylerini ve Hb’yi artırır. Ayrıca yetişkin GHD hastalarında plazma granülosit koloni uyarıcı faktör (G-CSF) düzeylerini ve nötrofil sayılarını da artırır. GH ile tedavi edilen GHD hastalarında yapılan bir başka çalışma, tedavinin eritrositleri, Hb’yi ve hematokriti önemli ölçüde artırdığını ve lökosit veya trombosit sayısını etkilemeksizin aneminin (tipik GHD hastalarında çocukluk döneminde) iyileşmesine yol açtığını göstermiştir.
Sonuç olarak, bu veriler GH’nin hematopoietik sistem üzerinde, G-CSF’nin oynadığına benzer şekilde pozitif bir rol oynadığını göstermektedir. Dolaşımdaki G-CSF seviyeleri, GHD olmayan çocuklara göre GHD’de önemli ölçüde daha düşüktür, ancak GHD çocuklarda yapılan bir çalışmada, kırmızı kan hücrelerinin sayısı, Hb ve hematokrit değerleri, 1 yıllık BH tedavisinden sonra önemli ölçüde artmıştır. İlginç bir şekilde, elde edilen yayınlanmamış veriler, kısa süreli GH uygulamasının hematopoietik sistem üzerinde 12 yaşındaki Beagle köpeklerinde G-CSF ile aynı etkiyi gösterdiği bildirilmektedir.
Hematopoietik, GH ve Bağışıklık SistemleriGH, hematopoezde önemli bir rol oynar. Tedavi edilmeyen GHD hastalarının kırmızı kan hücreleri, Hb ve hematokrit sayısında eksiklik göstermesinin nedeni budur. Merakla, bu hastalarda, EPO ve G-CSF’nin plazma seviyeleri de azalmıştır. GH uygulaması bu açıkları normalleştirir (mavi ok) ve EPO ve G-CSF plazma seviyelerini yükseltir. GH, IGF-I ve reseptörü IGF-IR ile olduğu gibi, bağışıklık sisteminin hücrelerinde ifade edilir. GHRH’nin de ekspresyonu vardır, ancak bu bağışıklık hücrelerindeki rolü bilinmemektedir. Sonuç olarak, bu ifadeler bağışıklığın artmasına katkıda bulunur ve özellikle GH, lenfositlerin büyümesini, hayatta kalmasını ve sitokinlerin üretimini artırır. Bu nedenle Endokrin GH, antijen sunan hücreler olan dendritik hücrelerin aktivasyonunu ve olgunlaşmasını indükler.
Son yıllarda GH’nin bağışıklık sistemi üzerinde güçlü bir etkisi olduğu varsayılmıştır. Bağışıklık hücresinden türetilen GH’nin üretimi ve etkisi, bağışıklıktaki önemli rolü hala açıklanmasına rağmen, artık iyi bilinmektedir. Bağışıklık sisteminin hücreleri, otokrin / parakrin ve intrakrin yoluyla ve aynı zamanda endokrin yolaklar yoluyla immün fonksiyonda rol oynayan GH, GHRH, IGF-I ve reseptörünü eksprese eder. İmmün hücreden türetilen GH’nin hücre içi etki mekanizmaları iyi bilinmemektedir. Ancak örneğin GH, antijen sunan hücreler olarak organizmanın immün yanıtına katılan dendritik hücrelerin olgunlaşmasını ve aktivasyonunu destekler.
Lenfositlerde GH üretimi vardır ve bu GH, lenfosit büyümesi, hayatta kalma ve sitokin üretimi için önemlidir. Bu nedenle, lenfosit GH, TH-1 yolağının aracılık ettiği hücresel immün fonksiyonun önemli bir aracısı olabilir. Lenfosit GH, IL-10 üretimi üzerinde küçük bir pozitif etki ile IFNγ üretimini uyarıyor gibi görünmektedir. Sıçan lenfositlerinin spesifik bir GH antisens oligodeoksinükleotid ile tedavisi yapılmıştır. Yapılan tedavide, sentezlenen lenfosit GH miktarını azaltmış ve aynı zamanda lenfosit proliferasyonunu azaltmıştır, bu noradrenalin ve kortizol tarafından, hormonun lenfositleri tarafından üretilmesini ve inhibe edilen bu hücreler üzerindeki etkilerini doğrulamaktadır. Bununla birlikte, lenfosit GH’nin bazı etkilerinin, GH’nin neden olduğu IGF-I üretiminden kaynaklanması muhtemeldir. Aslında, IGF-I ayrıca lenfositlerde de bulunmuştur ve GH’ye karşı nötralize edici antikorlar kullanan çalışmalar, IGF-I için pozitif olan hücrelerin sayısının iki kat azaldığını göstermektedir. Bu, endojen olarak üretilen GH’nin lenfositler tarafından IGF-I üretimini indüklediğini gösterir. Sonuç olarak, lenfosit GH’nin intrakrin hormon gibi davrandığı görülmektedir. GHR’den yoksun bir lenfoid hücre hattında GH’nin aşırı ekspresyonunun süperoksit üretimini azalttığı, nitrik oksit üretimini, IGF-I ve IGF-IR ekspresyonunu artırdığı, bunun sonucunda apoptozdan korunma ile sonuçlandığı gösterilmiştir. Ayrıca mekanizma büyük olasılıkla BcL-2 üretiminde bir artışı içerir.
Sonuçta, bağışıklık sistemi içinde lökosit kaynaklı GH ve IGF-I üretimi ve işlevi için karmaşık bir intrakrin / otokrin düzenleyici devre olduğu görülmektedir. Bu nedenle, bu devre, diğer organ sistemlerinin homeostazını bozmadan, bu hormonlar için hipofizden veya karaciğerden bağımsız olarak yerel doku ihtiyaçlarını karşılayabilir. Örneğin, bağışıklık sisteminin hücreleri, bakteri, virüs ve tümörlerin bir oksidatif stres olayı olarak ilişkisini tanıyacak ve GH’nin veya sitoplazmaya üretilen farklı GH izoformlarının ve GHR’nin çekirdeğe salınmasına ve taşınmasına sinyal verecektir. Çekirdekte bir kez GH-GHR, stres olayına transkripsiyonel tepkileri etkilemekte ve hücreyi oksidatif hasara karşı savunmakta serbest olacaktır. Weigent tarafından yapılan bir araştırmanın sonuçları hücresel redoks durumundaki değişikliklerin, oksidatif stres tepkisine aracılık eden elementler üzerinde etkiler uygulayabilen, lenfosit GH’nin hücre içi seviyelerini etkilediği kavramı desteklemektedir.
BHH’li çocuklar üzerinde yapılan çok yeni bir çalışma, GH tedavisinin hücresel ve humoral bağışıklık profillerinde bazı pozitif değişikliklere yol açtığını göstermektedir. Bu veriler, çocukluk çağında BHH’si olan erişkinlerde GH tedavisinden sonra elde edilen eski sonuçlara ve GH ile tedavi edilen idiyopatik kısa boylu çocuklarda yapılan daha eski çalışmalara benzerdir. Ancak diğer çalışmalar bağışıklıkta değişiklikler göstermediğinden BHH’li çocuklarda hormon ile tedavi edildikten sonra fonksiyon veya immün parametreler olduğu bulunmuştur.

GHD ve Gastrointestinal İşleyiş

Tedavi edilmeyen GHD, genellikle GH tedavisi verildiğinde azalan metabolik inflamasyon ile ilişkilidir. Bununla birlikte, iltihaplı bağırsak hastalıkları (IBD) gibi sistemik iltihaplanma durumları, GH direncini uyarabilir çünkü iltihaplanma, GH sinyalini olumsuz yönde etkiler. GHR, GH sinyaline yanıt vermek, bağırsak bariyer işlevini ve mukozal iyileşmeyi geliştirmek için bağırsakta eksprese edilir. Hücrelerdeki GH etkilerinin önemli bir aracısı olan STAT5b, kolon epitel hücrelerinin hayatta kalmasını modüle ederek kolonik bariyer bütünlüğünü korur. STAT5b’den yoksun fareler üzerinde yapılan bir çalışmada kolit geliştirmeye artan duyarlılık göstermesinin nedeni bu olduğu bildirilmiştir. Ek olarak, GH epitelyal proliferasyonu artırır. Bununla birlikte, kolondaki GHR ekspresyonu ülseratif kolitli hastalarda azalır, bu da GH’nin bağırsak bariyerinin işlevi üzerindeki yararlı etkilerine karşı direncin gelişmesine yardımcı olur. Bu verilere göre, BHE hastalarının bağırsak işlev bozukluklarından muzdarip olması muhtemeldir. Bunun bir örneği, çölyak hastalığı olan çocuklarda nispeten yüksek GHD prevalansı olabilir, ancak bu hastalık genetik olarak belirlenmiş bir glüten duyarlı enteropatidir.
Hematopoietik, GH ve Bağışıklık SistemleriYapılan incelemeler boyunca analiz edildiği gibi, GH ve aracıları, gelişimin erken aşamalarından itibaren, pratik olarak tüm insan organizmasında çok önemli bir rol oynamaktadır. Bu rol, hormona sadece metabolik bir rol ve uzunlamasına büyüme üzerinde bir etki atfeden klasik kavramların çok ötesine geçer. Bir endokrin hormonu olarak işlev gören GH’nin hipofiz üretiminin yanı sıra, otokrin / parakrin ve hatta onu üreten hücrelerde intrakrinde etki eden periferik bir GH üretimi vardır. Fizyolojik etkilerinin bir sonucu olarak, GH veya reseptörünün eksikliği çok önemli etkilere yol açar.
Sonuç olarak, GH replasman tedavisi, GHD hastalarında meydana gelen duyguları ve yaşam kalitelerini iyileştirir. GH salgılanması 20 yaşından 50 yaşından pratik olarak tespit edilemeyene kadar kademeli olarak azalır. Bu nedenle, yaşa bağlı hastalıkların çoğunun ve düşük yaşam kalitesinin bu hormonun yokluğunun bir sonucu olarak ortaya çıkması muhtemeldir. Bazı durumlarda GH, diğer hormonlarla koordineli olarak hareket eder. Bu nedenle bazı etkilerini yerine getirebilmesi için bir ko-hormon olarak düşünülmelidir.

Kaynakça:
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23014134/
jsm.jsexmed.org/article/S1743-6095(15)32054-3/abstract
ec.bioscientifica.com/view/journals/ec/7/11/EC-18-0200.xml
nature.com/articles/3901190

Yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu

Bunları da beğenebilirsin
Cevap bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Bu web sitesi deneyiminizi geliştirmek için çerezleri kullanır. Bununla iyi olduğunuzu varsayacağız, ancak isterseniz vazgeçebilirsiniz. Kabul etmek Mesajları Oku