Eski Mezopotamya alanında bulunan ve piramitleri andıran tapınak tarzı eski çağ yapılarının tümüdür. Sümerler,Babiller ve Asurlularda dini inanç gereği kullanılan ve inşa edilen bu tapınakların en eski örneği M.Ö 3500-4500 tarihleri arasındaki dönemde inşa edilmiştir. Mezopotamya’da tanrıdağı anlamında karşılık bulmuştur. Tabandan başlayarak ve yavaş yavaş küçülerek oluşturulan en tepesinde bir teras bulunan bu tapınaklar dini inancın da bir kanıtı niteliğindedir. İlk inşanın Sümerlere ait olduğu iddia edilmektedir ancak bununla ilgili tam anlamıyla net bir bilgi de bulunamamış.
Dini inançlara göre Mezopotamya’da Zigguratları inşa eden kavimler bir tanrıya kulluk eder ve o tanrı için bir ev inşa eder ve burayı ona adarlar, böylece tanrı hoşnut olacak ve onları koruyacaktı ve onların yaşaması için gerekli suyu gönderecekti. Yüksek bir dağ ya da büyük bir tepe genelde tapınak için buralar en uygun yerlerdi. Çünkü onlara göre tanrı en tepedeydi. Mezopotamya dağlık bir alan değildi bu yüzden Zigguratların oluşumu kademe kademe ve yükselerek uzanmıştır. Zigguratlar hakkında ilginç ve farklı anlatımlar mevcut ancak en yaygını ve en çok rastladığım anlatımı paylaşmak istiyorum.
Heredot’a göre Zigguratlar:
Heredot’a göre her ziggurat’ın tepesinde türbeler mevcuttu bu türbelerde ibadetler yapılıyor ve inançlar özgürce sergileniyordu. Bunun yanı sıra zigguratların yüksek yapılmasının ona göre bir nedeni de rahiplerin sel felaketinden ya da baskınlardan kaçıp sığınması içindi. Türbenin yalnızca 3 girişi vardı ve bu da rahip olmayanların ve gereksiz kişilerin zigguratlara girmesini önler nitelikteydi. Tapınakların içinde odalar ve yaşam alanları mevcuttur ve bunun yanı sıra etrafına binalar inşa edilir ve şehirlenme küçük çaplı da olsa gerçekleşebilirdi. Günümüzde bilinen en büyük Ziggurat Babil’den kalma Marduk olarak kayıtlara geçmiştir. Zamanın çürüttüğü bu tapınağın araştırmalara göre 7 katlı, renkli ve en üstte bir terasa sahip olduğu ortaya koyulmuştur.
Yazar: Ali ERSOY