Deri gretinin geliştirilmesine yönelik sürekli yeni araştırmalar yapılmaktadır. Yapılan araştırmalara göre yeşil çay polifenolü sıçan derisinin korunmasını etkiler ve deri greftlerinin başarı oranını artırır. Deri allogreftleri ciddi yanık yaralanmalarının, cilt bozukluklarının ve cilt kusurlarının tedavisinde kullanılsa da, bu tip greftler için çıkarılabilen normal deri miktarının sınırlı olması nedeniyle kullanımları sınırlıdır. Yaraların işlevsel kapanması için en iyi greft otogrefttir. Bir otogreft prosedürünün sonunda, kalan donör cildi rutin olarak bir salin solüsyonunda saklanır. Ve postoperatif olarak greft kaybı veya yüzeysel yara bozulması meydana geldiğinde açık yaraya uygulanır. Bununla birlikte, salin içinde uzun süre depolama zayıf aşılamaya yol açar.
Bunun yanında araştırmacılardan deniz taşıtlarının saklama süresini uzatacak diğer koruma ortamlarının incelenmesi istenmiştir. Son zamanlarda, yeşil çaydaki polifenollerin oda sıcaklığında kan damarı, kornea, sinir, adacık hücreleri, eklem kıkırdağı ve miyokard gibi dokuların korunmasını teşvik ettiği bulunmuştur. Bu bulgular, donmadan doku bankacılığı için yeni bir yöntemin olasılığını ortaya koymaktadır.
Daha önce belirtildiği gibi, kan akışı yeniden başlatıldığında hücre zarının lipid peroksidasyonunu tetikleyen iskemiye bağlı serbest radikallerin bir sonucu olarak nakillerin işlev bozukluğu meydana gelir. EGCG’nin (epigallokateşin galat) peroxylipid oluşumunu engellediği bildirilmektedir. EGCG’nin geleneksel hücre kültürü ortamına eklenmesinin depolanan deri greftlerinin canlılığını artırıp artırmayacağını ve ayrıca saklama süresini uzatıp uzatamayacağını belirlemek için, sıçan derisini kullanarak bir çalışma yapılmıştır. Bu çalışma için seçilen depolama çözümü Dulbecco’nun Modifiye Kartal Ortamı, % 10 Fetal Buzağı Serumu, ilave ve % 1 antibiyotik solüsyonu dâhil edilmiştir. EGCG, 1 mg / ml nihai konsantrasyonda depolama çözeltisi içinde çözülmüştür.
Anestezi için, pentobarbital (50 mg / Kg), GFP transgenik sıçanlara intraperitoneal olarak uygulanmıştır. Sıçanların sırtları tıraş edildikten ve tüy döküldükten sonra sırt derilerine biyopsi yapılmış ve kas tabakaları deri biyopsilerinden sıyrılmıştır. 1 × 1 cm ölçülerindeki deri numuneleri, 4 ve 37 at’de 50 ml koruma solüsyonlu steril kaplarda 8 haftaya kadar saklanmıştır. Periyodik olarak, korunmuş derinin bir kısmı (30 dakika, 1, 2, 4, 6, 7, 8 hafta) çıplak farelerde greftler için kullanılmış veya doğrudan histolojik olarak incelenmiştir. 4 ‘koruyucu derinin histolojik incelemelerinden, epidermal tabakanın hafif bir dejenerasyonu gibi, ikinci hafta boyunca not edilen EGCG olmayan deride GFP değerinde bir azalma olduğu kaydedilmiştir. Epidermal ve dermal tabakalardaki dejenerasyon 4; gruplarının hepsinde 5. haftada başlayarak kaydedilmiştir.
Korunan derilerin çıplak farelere aşılanmasından 4 hafta sonra ortaya çıkar ve EGCG ile otuz dakika korunmuş cilt, saçı tutar. Öte yandan EGCG (b) içermeyen deride kıl yoktur ve greft boyutu EGCG gruplarına göre daha küçüktür. 4 ° C’de EGCG ile 2 haftalık korumadan sonra, greft rengi nekroz gibi koyu olmuştur, ancak sadece EGCG olarak kalmıştır. 2 hafta korumadan sonra EGCG ile 4 altında koruma dışında tüm gruplarda greft boyutu daha küçük veya sadece skar gözlenmiştir. EGCG ile 30 dakikalık koruma sonrasında çıplak farelere aşılanan sıçan derisi, EGCG’siz implante edilenlerden daha iyi bir durum göstermiş, bu da saç kaybı ve büzülmedir. EGCG ile korunan gruplarda, cilt rengi koyu ve yüzeysel olarak nekroz varmış gibi görünümü almıştır, ancak rengin EGCG varlığından kaynaklandığı bulunmuştur. 4 ‘da EGCG’de 2 ila 7 haftalık korumadan sonra, iyi bir greft sağkalımı vardır. Diğer gruplarda greftler kontraktür veya red nedeniyle küçülmüş veya sadece skarlaşmışlardır.
Histolojik analizde, EGCG ile 4’de korunan greftlerin, hem epidermal hem de dermal tabakalar kalmış olarak tamamen kabul edildiği bulunmuştur. Öte yandan, EGCG olmadan 4’de korunan greftlerde GFP pozitif keratinositler veya fibroblastlar ve dermal tabakada sadece fagositler gözlenmemiştir. 37 korunmuş gruplarda, EGCG içeren veya içermeyen GFP pozitif sıçan hücreleri gözlenmemiştir. 37 korunmuş gruplardan (EGCG içeren veya içermeyen) hiçbir greft başarılı olmamıştır. Bununla birlikte, 4 ‘korunmuş greftler kabul edilmiş ve EGCG ile tedavi edilen greftler için başarı oranı 4 haftalık korumadan sonra bile % 100 olmuştur.
Yanık travması sonucu oluşan geniş cilt kusurları deri grefti ile kapatılmalıdır ancak bazen hematom gibi çeşitli nedenlerle deri greftleri başarısız olur. Deri greftleri kısmen başarısız olduğunda, korunmuşsa birincil aşılamadan kalan deri kullanılarak küçük deri kusurları onarılabilir. Dahası, karmaşık yırtıklara veya küçük flep benzeri yaralanmalara neden olur. Bu gibi durumlarda deri geçici olarak korunabilirse daha sonra yara durumu düzeldikten sonra greftin bir parçası olarak kullanılabilir. Dondurularak kuruyan domuz derisi, ksenograftlar ve donmuş allogreftler de yara kaplaması için kullanılır, ancak genellikle kalıcı olarak dahil edilmezler. Bu nedenle otogreftlerin korunması için daha iyi teknolojiler geliştirmek çok faydalıdır.
Korneanın, kan damarlarının, sinirlerin, pankreas adacık hücrelerinin, safen damarlarının ve periferik sinir sistemi EGCG’nin korunmasıyla ilgili birkaç rapor bulunmaktadır. İlk bildirilen deneyde, histolojik inceleme, EGCG’nin bir deri örneğinin koruma süresinin uzunluğunu iyileştirdiği ortaya koyulmuştur. Zamanla deri örnekleri epidermal tabakadan dermal tabakaya doğru dejenere olmaya başlar. 4’de korunan deri örnekleri 37 37’de olanlara göre daha az dejenerasyona uğramış görünmektedir. Bununla birlikte, hücre canlılıklarını yalnızca histolojik incelemelere dayanarak yargılamak zordur, çünkü GFP tüm deri örneklerinde hala mevcuttur. Bu nedenle, örneklerin başarılı greftlere yol açıp açmayacağını inceleyerek deri örneklerinin canlılığı araştırılmıştır. İmplantasyondan yaklaşık iki hafta sonra ölü doku veya derinin reddedildiği bildirilmiştir.
Alıcı hayvanlar olarak immün yetmezliği olan fareleri kullanılmıştır ve GFP-Tg sıçanlarından deri greftlerinin başarısı değerlendirilmiştir. Sonuçlar, EGCG eklense bile 37 ile cildin korunmasının mümkün olmadığı gösterilmiştir. Benzer şekilde, AE CRAM et al. İki hafta boyunca 4 ‘da korunan deri örneklerinin nakledilmesinden sonraki on günde greftlerinin sadece 1 / 3’ünün başarılı olduğu bildirmişlerdir. Çalışmalarda 4 G 4 hafta EGCG ile korunan derilerin naklinden 4 hafta sonra başarılı olmuş ve 3 EGte biri EGCG ile 4 we’da 7 hafta muhafaza edildikten sonra bile başarılı olmuştur. Bu nedenle EGCG’nin epidermal tabakanın dejenerasyonunu azaltarak ve postoperatif greft kontraksiyonunu baskılayarak cilt örneklerinin korunmasında faydalı olduğu sonucuna varılmıştır.
EGCG’nin cildin korunmasını geliştirmesinin birkaç nedeni olabilir ve EGCG’nin güçlü antioksidatif aktiviteleri vardır. EGCG’nin güçlü anti-oksidatif aktivitesi, korunmuş derinin hücre zarının lipid peroksidasyonunu engelleyebilir. M. Kapoor vd. EGCG’nin in vitro olarak antiinflamatuar ve serbest radikal temizleyici etkileri olduğu ayrıca hücre bölünmesinide kontrol ettiği de bildirilmiştir. Bu etkilerin bir kombinasyonunun, korunan cildin durumunu iyileştirdiğine inanılmaktadır. Ek olarak, iskele yapısını güçlendirmek gibi
EGCG’nin eylemleri ve antibakteriyel aktivitesi de koruyucu etkilerine katkıda bulunmuş gibi görünüyor. EGCG ayrıca sıçanlarda tam kalınlıkta insizyonlardan sonra skarların kalitesini de iyileştirmiştir. Çünkü muhtemelen EGCG iNOS (indüklenebilir nitrik oksit sentaz), COX-2 (siklooksijenaz-2) ve VEGF (vasküler endotelyal büyüme faktörü) ekspresyonunu artırdığından yeni kan damarları oluşur. EGCG’nin ayrıca arginaz-I aktivitesini ve protein seviyelerini düşürdüğü gösterilmiştir. Sonuçlara göre EGCG’nin cildin korunması için yararlı etkilerini nasıl uyguladığının altında yatan mekanizma hala belirsiz olsa da, EGCG’nin donmadan cildin korunması için gelecekteki klinik kullanım olasılığını önerilmektedir.
Memeli Dokularının ve Organlarının Polifenollerle Donmadan Korunması İçin Potansiyel Mekanizmalar
Yapılan çalışmaların tümü polifenollerin, özellikle sıçan pankreas adacık hücreleri olmak üzere dokuların veya organların fizyolojik korunması için yararlı göründüğüne dair gözlemine dayanarak başlatılılmıştır. O zamandan beri, polifenollerin hücre koruması üzerindeki yararlı etkilerini gösteren kanıtlar birikmektedir. Bu gözlemin nakil için dokuların ve hatta organların korunmasına genişletilmesi, depolama solüsyonlarında bulunan polifenollerin konsantrasyonunu düzenleyerek, bunların daha uzun süreler boyunca saklanmasını mümkün kılar. Son zamanlarda, polifenoller fare akciğerlerinde iskemi / reperfüzyon hasarını azaltmak ve köpek akciğer, sıçan aort, sıçan, periferal sinirlerin ve memeli pankreatik adacık hücreleri dâhil olmak üzere dokuların ya da organların çeşitli koruyabilir bildirilmiştir.
Memeli hücrelerinin, dokularının veya organlarının bu dondurulmamış korumasına, hücre proliferasyonunun ve hayatta kalmanın tersine çevrilebilir bir şekilde hücre proliferasyonunun regülasyonu ve hayatta kalmasının hibernasyon yoluyla aracılık edilebilir. Bu hipotez ile ilgili olarak, polifenollerin tetiklediği kış uykusu fenomeninin, amfipatik özelliklerinden dolayı hücre zarına veya doku matrisine bağlanmaları gerektiği bildirilmiştir. Ve bunlara nüfuz etmeleri dâhil olmak üzere içsel özellikleriyle ilgili olabileceği zaten bildirilmiştir. Polifenolik bileşiklerin proteinlere emilimi erken üretilir, ancak desorpsiyon hızı çok yavaştır. Sonuç olarak, memeli hücreleri, dokuları veya organları, bileşiklerin membranöz proteinlere ve hücre dışı matrislere adsorpsiyonu yoluyla fizyolojik olarak korunabilir.
Polifenol, çeşitli hücre tiplerinin çoğalmasını kontrol edebilmiştir ve adacık hücreleri, kan damarları, kıkırdak, kornealar, sinirler ve deri dâhil olmak üzere çeşitli dokuların uzun vadeli depolanması için çok faydalı olduğu gösterilmiştir. Günümüzde ABD’de yılda yaklaşık 850.000 doku allogreftleri hastalara nakledilmektedir. Bu dokunun çoğu donmuş halde saklanır. -196 ° ‘de kriyoprezervasyon yöntemi, Tokyo Üniversitesi Hastanesi ve Osaka Ulusal Kardiyovasküler Merkezinde Nisan 1999’da benimsenmiştir. Kan damarı, kıkırdak ve derinin uzun süreli saklanması için kriyoprezervasyon yöntemleri kullanılmaktadır. Bununla birlikte, mevcut araştırmalar hala doku nakli için kriyoprezervasyonun ve Wisconsin Üniversitesi çözümü gibi koruma sıvılarının etkililiğini geliştirmeye yöneliktir.
Burada, çeşitli dokuların üç aya kadar donmadan korunmasının, dokunun histolojik ve biyomekanik özelliklerinin mükemmel şekilde muhafaza edilmesiyle artık mümkün olduğu bildirilir. Ayrıca, sıçan siyatik sinirini, kobay periodontal ligamentini ve sıçan miyokardını, korumadan önce uzun süreli saklama için dondurulmamış bir durumda koruma sağlanmıştır. Bu, katkı maddesi antioksidan olarak polifenol içeren yeni bir koruma sıvısının geliştirilmesiyle mümkün olmuştur. Bu nedenle, birçok dokunun kriyoprezervasyonunun yerini, yeni geliştirilen polifenol doku biriktirme sıvısında depolamaları sonunda alabilir. Bu hücre ve doku koruma yöntemi, sadece Japonya’da değil, tüm dünyada büyük fayda sağlar.
Kaynakça:
https://jeb.biologists.org/content/jexbio/29/3/454.full.pdf
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0011224018
Yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu