Mycoplasma genitalium enfeksiyonu, erkeklerde üretritin, kadınlarda servisit ve pelvik inflamatuar hastalığın potansiyel bir nedenidir. M. genitalium enfeksiyonunun Yeni Zelanda gibi bazı ülkelerin popülasyonunda yaygınlık oranları bilinmemektedir, ancak bazı gruplarda oranların klamidya kadar yüksek olabileceğine dair kanıtlar vardır. M. genitalium enfeksiyonu için rutin araştırma önerilmez, ancak kalıcı üretrit veya servisit veya şiddetli pelvik inflamatuar hastalığı olan hastalar için test endike olabilir. M. genitalium enfeksiyonunun antibiyotik tedavisi, makrolid duyarlılığına ve önceki tedavilere bağlıdır.
Mycoplasma Genitalium Enfeksiyonu Üretrit, Servisit Ve Pelvik İnflamatuar Hastalığı İlişkisi
M. genitalium ilk olarak 1980’lerde tanımlanmış ve cinsel yolla bulaşan ürogenital ve rektal enfeksiyonların önemli bir nedeni olarak giderek daha fazla tanınmaktadır. M. genitalium’un kültüre alınması son derece zordur, haftalarca veya aylarca sürmektedir ve bu durum tanı ortamlarında saptanmasını sınırlamıştır. Artık Yeni Zelanda’daki teşhis laboratuvarlarında daha yaygın olarak bulunan nükleik asit amplifikasyon testi (NAAT) kullanılarak tespit edilebiliyor.
M. genitalium enfeksiyonunun doğal seyri tam olarak anlaşılmamıştır, ancak erkeklerde% 15-30 üretrit vakalarına ve kadınlarda daha az yaygın olarak servisit ve pelvik inflamatuar hastalığa neden olduğu tahmin edilmektedir. M. genitalium genellikle klamidya veya trichomoniasis gibi diğer bakteriyel STI’lerle birlikte bulunur.
Çevre Bilimleri ve Araştırma Enstitüsü (ESR) bu STI hakkında veri toplamadığından, Yeni Zelanda’da M. genitalium enfeksiyonunun popülasyon prevalansı bilinmemektedir. Auckland ve Northland’da yapılan çalışmalarda, üretrit veya pelvik inflamatuar hastalığı olan hastaların % 10’una varan oranda M. genitalium saptanmıştır. Laboratuvar onayı ve direnç testleri bölgeye göre değişiklik gösterdiğinden, mevcut bir ulusal M. genitalium enfeksiyon yönetimi kılavuzu bulunmamaktadır. Ancak test ve tedavi önerilerinin Yeni Zelanda Cinsel Sağlık Derneği kılavuzlarının bir sonraki güncellemesine dahil edilmesi beklenmektedir.
Asemptomatik Mycoplasma Genitalium Enfeksiyonu İçin Rutin Testler Önerilmez
Her ne kadar M. genitalium üretrit, servisit veya pelvik inflamatuar hastalığa neden olabilir, deliller ile çoğu insan düşündürmektedir M. genitalium enfeksiyonu asemptomatik ve komplikasyonları gelişmez. 6 u nedenle, asemptomatik kişilerde M. genitalium enfeksiyonu için rutin testler uluslararası kılavuzlarda önerilmemektedir.
Kalıcı üretrit veya servisit veya şiddetli pelvik enflamatuar hastalığı olan hastalar, yani bu koşullar için tedavi edilmiş olan ve reçete edilen rejime uymalarına rağmen yanıt vermeyenler, bir cinsel sağlık doktoru ile tartışılmalı veya ona sevk edilmeli veya bir klinik ile tartışılmalıdır. M. genitalium enfeksiyonu için testin uygun olup olmadığı konusunda tavsiyede bulunmak için mikrobiyolog . Doğrulanmış M. genitalium enfeksiyonu olan bir kişinin cinsel temaslarının da tedavi edilmesi ve test edilmesi gerekebilir.
NAAT, bir birinci boş idrar örneğinden (erkekler), bir vulvovajinal sürüntüden (dişiler) veya bir rektal sürüntüden M. genitalium’un saptanması için tercih edilen yöntemdir . Mümkünse, uygun antimikrobiyal tedaviye rehberlik etmek için makrolit direnci için ek testler kullanılabilir.
M. Genitalium Enfeksiyonunun Tedavisi
M. Genitalium enfeksiyonu tedavisi yapılırken bazı tedavi yöntemleri uygulanması tercih edilebilir. Bu tedavi seçenekleri şu şekildedir;
Makrolid Direnci Yaygındır
M. genitalium’un hücre duvarı yoktur, bu nedenle hücre duvarı sentezini hedefleyen penisilinler veya sefalosporinler etkili tedaviler değildir. Makrolidler, örneğin azitromisin, genellikle M. genitalium enfeksiyonunun tedavisinde çok etkilidir, ancak direnç yaygındır. Yeni Zelanda’daki çalışmalar, M. genitalium örneklerinin % 72-77’sinin makrolidlere ve% 23’ünün florokinolonlara dirençli olduğunu bulmuştur. Ek olarak, makrolide duyarlı bir M. genitalium enfeksiyonunun azitromisin ile tedavisi, vakaların yaklaşık% 10’unda tedavi başarısızlığına ve makrolid direncinin gelişmesine neden olur.
Tedavi Rejimi
Teyit olan hastalar M. genitalium enfeksiyon veya onaylanmış olan biri bir cinsel temas olanlar M. genitalium enfeksiyonu ile görüşüldüğünü veya tedaviye başlamadan önce klinik mikrobiyolog ile cinsel sağlık hekime sevk veya tartışılmalıdır. Doğrulanmış M. genitalium enfeksiyonu olan kişiler için önerilen tedavi rejimi, mevcut duruma, enfeksiyonun makrolide duyarlı olup olmadığına ve enfeksiyon için verilen önceki antibiyotik tedavilerine bağlıdır. Kalıcı üretrit, birinci basamakta görülen M. genitalium enfeksiyonunun en sık görülen görünümüdür. Avustralya ve İngiliz kılavuzlarında önerilen tedavi rejimi şöyledir:
• Doksisiklin (bakteri yükünü azaltmak için); ardından şunlardan biri gelir :
• Azitromisin (makrolide duyarlıysa veya direnç bilinmiyorsa); veya
• Moksifloksasin * (makrolide dirençli ise veya azitromisin ile tedavi başarısız olmuşsa)
M. genitalium enfeksiyonu doğrulanmışsa ve hasta doksisiklin kürünü tamamladıktan sonra iki haftadan daha kısa bir süre geçtiyse, tekrar kursu gerekli değildir. 1 Doksisiklin tek başına M. genitalium enfeksiyonlarının yalnızca üçte birini iyileştirir. İnatçı servisit veya şiddetli pelvik enflamatuar hastalık ile başvuran hastalar için benzer bir rejimin uygun olması muhtemeldir. Tedaviyi tamamladıktan en az iki hafta sonra bir kür testi önerilir. Onaylanmamış gösterge. Moksifloksasin, M. genitalium enfeksiyonunun tedavisi için Özel Otorite onayı ile tamamen sübvanse edilebilir.
Kaynakça:
https://www.bashhguidelines.org/media/1198/mg-2018.pdf (Eriþim tarihi Nisan 2019)
http://dx.doi.org/10.1071/SH17110
http://www.sti.guidelines.org.au/sexually-transmissible-infections/mycoplasma-genitalium#management
Yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu