Kültür, belirli bir insan topluluğunu adeta birbirine yapıştıran yapıştırıcı gibidir. Kültürü tanımlarken, birkaç bilim insanı farklı tanımlar önermişlerdir; ancak, kültürü “insan gruplarının dünyayı anladığı ve yorumladığı ortak yollar” olarak tanımlanması en ilgi çekici olanıdır. Kültür öğrenilen bir durumdur ve bu nedenle bir toplumda veya millete yerleştiğini belirtisidir. Yaşamın erken dönemlerinde geliştirilen ve yaygın bir sosyalleşme programıyla güçlendirilen bir zihinsel programa benzemektedir.
Olağan fikir edimi kültür tarafından büyük ölçüde değiştirilir. Bunun nedeni, kültürün insanların yaşamları üzerindeki etkisidir; kasıtlı olarak inşa edilmemiş yapılandırılmış ve oldukça tutarlı bir yaşam tarzı sağlar Tse kültürün yaşama gerçek dünyada uygulanmasını varsayar, bu da kültürün, merkezin değer sistemlerini temsil ettiği ve ondan çıkan örtülerin değerlerden beklenen gelenek ve ritüelleri temsil ettiği bir soğan olarak algılanabileceğini ima eder.
Kafaları karıştıran bir soru olan; ulusal bir kültür, bir ülkenin yenilikçilik kapasitesini nasıl teşvik eder ve engeller? sorusudur. Tarih ve medeniyetler boyunca, yeniliğe dahil olanlar, yaratıcılık ve risk alan yetenekli insanlardır. Bazıları bağımsız olarak çalışırken bazıları gruplar ve kuruluşlarla çalışır. Ancak, neredeyse durumlarda, bu kişiler kavramlarını ve yaratıcı fikirlerini somut ve pazarlanabilir bir şeye dönüştürmek için destek ve altyapı ister. Bireysel içgüdü, yaratıcı yetenek ve eğilim, inovasyon projelerini ileriye taşımada yardımcı olmaktadır.
Gelişmekte olan ülkelerdeki insanların, yaratıcıları veya mucitleri sırf yaratıcılığı gerçekleştiremedikleri için veya deneyleri gün ışığını göremedikleri için bu durumu hafife aldıklarını ve güldüklerini görmek yaygındır. Bu kişiler yaratıcılığın ve yeniliğin büyük katilleri olarak nitelendirilebilir. Bu tür yenilikçiler, mucitler veya yaratıcılar, deneylerinin sonuçlarına bakılmaksızın ahlaki desteğe ihtiyaç duyar. Aksi takdirde, sözde yenilikçiler, içinde yaşadıkları toplum tarafından alay konusu olma korkusuyla gelecekte bu tür inovasyon çabalarından doğal olarak çekineceklerdir. Toplumdan ve hükümetten gelen destek, doğal olarak bu yenilikçilerin, yaratıcıların ve mucitlerin daha fazla yenilikçi girişime talip olmalarını sağlar. Bu nedenle, başarı veya başarısızlıktan bağımsız olarak destekleyici ulusal kültür, daha fazla yenilikçiyi öne çıkmaya ve yeni bir şeyler sunmaya motive edecektir.
Yenilikçi kültür, belirsizliklere, başarısızlıklara, farklı görüşlere karşı bir hoşgörüdür ve insanlar, bu tür deneylerin sonuçlarına bakılmaksızın yeni bir şey denedikleri için övülürler. Başarısızlıklara tahammülsüzlük kültürü nedeniyle birçok yaratıcılık öldürülmüştür, çünkü insanlar o konuyu hafife almış ve gülmüşlerdir. Akıllı Üretim ve Endüstri 4.0 devriminde rekabetçi olmak isteyen kuruluşların yanı sıra uluslar, yaratıcılığı teşvik etmenin bir yolu olarak çeşitli fikirleri teşvik etmek için ön planda olmalıdırlar.
Hükümetlerin İnovasyondaki Rolü
Hükümetlerin inovasyondaki rolü, ekonominin tüm sektörlerini kapsamaktadır. Ekonominin tek düzenleyicisi olarak hükümet, yeniliği teşvik edebilir veya engelleyebilir. Hükümet, ekonomide hem yaratıcı hem de yenilikçi çabaları destekleyen, kullanıcı dostu mevzuat ve politikaların formülasyonu yoluyla yeniliği teşvik eder. Ulusal düzeyde hükümet, ekonomik kalkınmayı sağlamak için ekonominin tüm sektörlerini ortak bir amaca doğru çekmekten sorumludur. Ama bir hükümet bunu ilk etapta nasıl başarır?
Örneğin Malezya gibi diğer ülkelerde hükümet, vatandaşlarının sağlığını iyileştirmek ve daha iyi bir çevre yaratmak için daha düşük karbon ayak izi ve hava kirliliğini azaltmaya kararlıdır. Bunu başarmak için Malezya hükümeti, ulusal bir yeşil teknoloji politikası kapsamında yeşil teknolojiyi teşvik etmek için Malezya Yeşil Teknoloji Şirketini (MGTC) kurmuştur. Bu politika, ekonomideki Malezya endüstrilerini yeni ürünlerin geliştirilmesini, üretim süreçlerini, firma üretkenliğini ve ekolojik iyileştirmeleri iyileştirmek için yenilikçi yollar keşfetmeye teşvik etmektedir. Bu, yeni başlangıçlar, endüstrilerle sonuçlanan ulusal düzeyde politika oluşturma ve uygulama yoluyla yeniliği teşvik eden olması gereken bir hükümet yapısıdır.
Ulusal düzeyde yenilik, ekonominin tüm sektörlerinden gelen çabaların kararlı bir hükümet ve siyasi iradenin öncülüğünü yapmasını gerektirir. Hızlı inovasyonu deneyimleyen ülkeler, hükümetin politika oluşturma, finansman, dış fikirlere açıklık (açık inovasyon) ve büyük proje girişimlerinde ortak girişimler gibi alanlarda ön sıralarda yer alması nedeniyle bunu başarmıştır. Örneğin, Çin hükümeti, firmaları çeşitli yasalar, politikalar ve reformlar yoluyla yabancı teknoloji edinerek dış bilgi edinmeye teşvik etmektedir. Finans, vergi, sanayi, ticaret ve Bilim ve Teknoloji (BT) yoluyla bir ülkenin geniş bir sanayileşme ve kalkınma ihtiyaçları yelpazesini kapsayan ulusal düzeyde bir inovasyon politikası, tüm ilgili oyuncuları veya aktörleri çeşitli seviyelerde birbirine bağlayan bir bağlantı görevi görmelidir.
Politika zorunlulukları, gelen Açık İnovasyon (OI), Outbound Açık İnovasyon (OOI) ve Kapalı İnovasyon (CI) gibi NIS’deki belirli inovasyon türlerini tanımlamalıdır. Bu, ulusal düzeyde inovasyon çabalarına girerken, NIS’in farklı seviyelerindeki oyunculara rehberlik eder. İnovasyon politikası, bazı inovasyon girişimlerinin bireysel veya kurumsal erişim dahilinde olmayan önemli kaynaklar gerektirdiği göz önüne alındığında, NIS kaynaklarının aktörler arasında nasıl paylaşıldığını da karşılamalıdır. NIS’de hükümet ve vatandaşların işbirliği ve katılımı, yenilikçi bir ulus için çok önemlidir.
Tüm nüfusun yaratıcılığından yararlanmak için sosyal yardım ve vatandaşları içeren diğer mekanizmaların devreye sokulması gerekir. Problem çözmeye aşağıdan yukarıya bir yaklaşımdır. Hükümetler, yeniliği ulusal düzeyde teşvik etmenin bir yolu olarak, ekonomideki yenilikçileri uygun yasalar ve politikalar aracılığıyla ödüllendirmeye ve teşvik etmeye hazır olmalıdır. Yenilikçiliğin bu şekilde tanınması, yenilikçileri işsizlik, yoksulluk, altyapı sorunları, sağlık sorunları ve bir ülkenin karşı karşıya olduğu diğer sayısız sorunlar gibi gerçek toplumsal sorunların çözümüne yönelik daha yaratıcı yaklaşımlar bulmaya güçlendirir ve motive eder.
Hükümetin ekonomide yeniliğin teşvik edilmesi ve canlandırılmasında önemli bir rol oynadığı tartışılmaz. Bu, inovasyon yanlısı mevzuatın ve sürdürülebilir ekonomik kalkınmanın yürürlüğe girmesi gibi çeşitli yollarla sağlanır. Hükümet de bir toplumda yeniliğe yönelik mutluluk, bağlılık ve bağlılık durumunu değiştirebilir.
Ulusal Bilgi Yönetiminin Önemi
Bilgi insanlık tarihi boyunca her zaman var olmuştur ve bilgi ile insanlığın bir arada varoluşu farklı yapıtların doğmasına neden olmuştur. Bu tür yapıtlar Mısır Piramitlerinden, Hindistan’daki Tac Mahal’den ve diğerlerinden görülebilir. Tıpkı bir kuruluş gibi, bir ülkenin inovasyon yeteneği, kendi bilgi birikimi, organizasyonel ve teknolojik temeli gibi yerel (sınır içinde) yetkinliklerinin yanı sıra, sınırları ve işbirlikleri içinde üretilen bilgiyi keşfetme, kucaklama, geliştirme ve genişletme becerilerine bağlıdır. Günümüzün küresel ekonomisindeki bilgi temelli gelişme, bir cephanelik haline gelmiştir ve ulusların bilgiyi üretme, aktarma ve uygulama, aynı zamanda yerel olarak harici bilgiye erişme ve bu bilgiyi özel ihtiyaçlara uyarlama becerisi haline gelmiştir. Sürekli (bilgi) gelişimin gerçekleşmesi için, ülkelerin gelişmekte olan ve gelişmiş ülkeler arasında veri, bilgi ve bilginin dolaşımını kolaylaştıran mekanizmalar kurması gerekir.
Yirmi birinci yüzyılda, sermaye ve emeğin aksine bilginin birincil üretim kaynağı olduğu yeni örgütler ortaya çıkmaktadır. Artık mevcut bilginin verimli kullanımının kuruluşlar için zenginlik yaratabileceğine inanılmaktadır. Bilgi yönetimi (BY), bilginin yaratılmasını, paylaşılmasını ve kullanımını iyileştirmek için araçlar, süreçler, sistemler, yapılar ve kültür tasarlayıp uygulayarak organizasyon performansını geliştirme sürecini ifade eder. Yönetim, bir bilgi formunun diğerine dönüşümüne izin veren yaratıcılığın değerini hesaba kattığı için bilgi giderek daha değerli hale gelmektedir. Çok sayıda sistem öğesi arasındaki mevcut ilişkilerin algılanması, yeni yorumlara yol açar ve bu, yeni bir algılanan değerin üretildiği başka bir bilgi seviyesi anlamına gelir. Bu ilişki, inovasyon yolunun bilgi gelişimine bağlı olduğunu göstermektedir. Bu ilişki, önerilen kavramsal çerçevede iyi bir şekilde ele alınmıştır.
Önceki çalışmalar, bilgi üretiminin veya ediniminin, bilgi paylaşımının ve bilgiden yararlanmanın veya yararlanmanın çalışanların becerilerini geliştirmesinin inovasyon süreciyle ilgili olduğunu göstermiştir. Çalışanlar ve sektörler arasındaki işbirliğini kolaylaştıran bilgi yönetimi, bilgi paylaşımını ve kullanımını geliştirir ve bu da yenilikçiliği artırmaktadır. Bu nedenle bilgi paylaşımı, inovasyon zorunluluklarında önemli bir rol oynar. Çalışanlar arasında bilgi paylaşımını teşvik etmek ve KM’yi stratejilere dahil etmek, rekabet avantajı, müşteri odaklılık ve yenilik elde edilmesini sağlar.
Organizasyonlar ayrıca inovasyonu kolaylaştırmak için bilginin paylaşımını, uygulamasını ve dağıtımını tetikleyebilir, çünkü BY’nin zımni bilgiyi yenilikçi ürünlere, hizmetlere gösterildiği gibi yenilikçi performansı iyileştiren yenilikçi ürünlere, hizmetlere ve süreçlere dönüştürmek için olumlu bir etkisi ve katkısı vardır. Bazı çalışmalar, örgütsel yenilik ile bilgi transferi arasında bir ilişki olduğunu ve bilgi aktarımının tersine olduğunu, ancak etkisinin büyük ölçüde öğrenme yönelimlerine bağlı olduğunu göstermiştir. Özetle, tanımda iki temel unsur önemlidir. Literatür taramasından, bilginin inovasyonun temel bileşeni olduğuna dair kanıtlar vardır, ancak bu sadece teknoloji veya finans değildir.
Özetle, akıllı üretim sistemlerinde organizasyon ve inovasyon, insan sermayesine yoğun bir şekilde odaklanarak rekabet avantajı sağlamak ve sürdürülebilir bir büyüme için bilgi tabanı oluşturmak için konuşlandırılmıştır. Stratejik insan sermayesi yönetimi perspektifinden, kuruluşun stratejisini destekleyen bir dizi bütünleştirici insan sermayesi uygulaması, sürdürülebilir bir rekabet avantajı üretir.
Kaynakça:
https://www.mdpi.com/2078-2489/11/3/174/pdf
https://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:1088498/FULLTEXT01.pdf
https://www.researchgate.net/publication/286929599
Yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu