Sürekli absorpsiyon, değişen bilinç durumlarının imgeleme, halüsinasyon veya sözde halüsinasyon deneyimleri ve ayrıntılı hayal gücünün incelenmesi ile ilgilidir. Özellik emiliminde yüksek puan alan bireyler, özellik emiliminde düşük puan alanlara kıyasla belirgin şekilde farklı bir deneyim profiline sahip olacaktır ve bu iki grup dikkat gerektiren görevlerde farklı şekilde çalışacaktır. Yüksek özellikli emilim ve yüksek hipnoza yatkınlık ve meditasyondaki yeterlilik ikisi arasındaki korelasyonun ya “sadece her iki ölçek aynı bağlamda uygulandığında anlamlı olduğunu ve böylece deneklerin deneycinin aralarında bir ilişki bulmayı beklediğinin farkına varmalarına izin verdiğini” gösterebilir.
Aynı zamanda böyle bir bağlam etkisi bulamayanlar) veya desteklediğimiz pozisyon derinlemesine dikkatin başarılı uzun vadeli meditasyon uygulaması için önemli bir ön koşul olabilir. Ve daha derin bir özümseme durumu, daha derin bir ASC’ye girişi kolaylaştırıyor gibi görünüyor. Hipnoza özellik-durum yaklaşımı, emilim özelliğinin durum emilimi veya hipnotik bir bilinç durumu üretmede durumsal bağlamla etkileşime gireceğini ileri sürer. Kihlstrom’un hipnoza yatkınlık açısından düşük, orta veya yüksek olarak sınıflandırılan deneklere (standartlaştırılmış ölçekler temelinde) standart bir hipnoz indüksiyonu veya bir kontrol prosedürü uygulanmasını içeren” hipnoz araştırması için kanonik tasarım “terimini kullanır.
Böyle bir tasarım, hem hipnoza yatkınlığın (hipnotik indüksiyon yokluğunda) hem de indüksiyon prosedürünün etkilerinin (hipnoz edilebilirlikten bağımsız) değerlendirilmesine izin verir. Elbette özellikle ilgi çekici olan, bu faktörlerin etkileşimidir, yani, bazı kontrol koşullarına kıyasla hipnotik bir indüksiyonun ardından hipnoz edilebilir deneklerin ne kadar yüksek düzeyde hipnoz edilebilir davrandıklarıdır. Hipnoz edilebilirliği absorpsiyonla değiştirin (ikisi mütevazı bir şekilde ilişkilidir) ve absorpsiyonda yüksek puan alanların, absorpsiyonda düşük puan alanlardan, aynı şekilde, nasıl farklı davrandığını görülebilir. Bu nedenle, özellik-durum yaklaşımı dinamik, açılımlı, değiştirilebilir bir etkileşimi dikkate almalıdır.
Ayrıca, bu özellik-durum etkileşiminde teta gücündeki eşzamanlı elektrofizyolojik değişiklikler araştırılabilir. Örneğin, Graffin ve ark. çalışmalarından “yüksek duyarlı bireylerin, hipnotik indüksiyondan hemen önceki başlangıç döneminden indüksiyondan hemen sonraki döneme kadar EEG teta aktivitesinde bir düşüş gösterdiği, düşük duyarlı bireylerin ise EEG teta’da bir artış gösterdiği sonucuna varmıştır. aktivite. Bu, yüksek ve düşük duyarlı bireylerin gerçekten hipnotik indüksiyondan önce ve sonra farklı kortikal durumlarda olduğu görüşüyle tutarlıdır, yani indüksiyon prosedürünün kendisinin yüksek ve düşük duyarlılığı farklı bir şekilde etkilediği varsayılacaktır. bireyler.
Kihlstrom bu konuda farklı bir yaklaşıma sahiptir. Şöyle yorumluyor: “Graffin ve ark. teta’daki değişiklikleri hipnoz edilebilir denekler arasında artan konsantrasyonun göstergesi olarak yorumladı, ancak hipnoz edilebilir deneklerde teta aktivitesinin azalması ve algılanamayan deneklerde artması gerçeği, hipnozun başlatılmasının ardından, her iki denek grubunun aslında çok benzer kortikal durumlarda olduğunu gösteriyor. ” Her iki durumda da, burada önemli olan, teta aktivitesindeki bu kaymaları üretmede özelliğin koşulla etkileşimidir.
Teta aktivitesinin ya hipnogojik benzeri bir bilinç durumunun indüksiyonunun (mevcut bağlamda hem meditasyon hem de hipnozla yakından ilişkili olan) ya da yüksek yoğunlaşmış dikkatin göstergesi olabileceği göz önüne alındığında, teta’daki bu tür değişimler güç, bunlardan herhangi birinin göstergesi olabilir. Schacter teta aktivitesiyle ilgili iki psikolojik olay” sınıfının “esasen farklı süreçler olup olmadığı veya aynı sürecin farklı yönleri olup olmadığı henüz bilinmemektedir ve bu gelecekteki araştırmalar için kritik bir problemdir.
Tecrübeli meditasyoncularda zazen konsantrasyonu sırasında gözlemlenen teta aktivitesinin, zihinsel bir aritmetik problem üzerinde yoğunlaşırken üniversite çağındaki gönüllülerde gözlemlenenlere benzer psikolojik süreçleri indekslediğini kabul etmenin makul olup olmadığını sorgulanabilir. ” Böylece, taban çizgisi teta ile hipnoza yatkınlık arasındaki korelasyon, literatürde sağlam bir bulgu olarak tanımlandı, yüksek ve düşük duyarlılık grupları arasındaki dikkat farklılıklarından kaynaklanması önerilmektedir.
Emilimde düşük veya yüksek puan alanların gerçek performansı, Schacter tarafından altı çizilen problem olarak tanımlanmaktadır. Umut verici olan şey, “hem EEG tarafından değerlendirilen bant genişliği aktivitesi ile deneklerin fenomenolojik hipnoz deneyimleri arasındaki ilişki modellerinde hem de teta ve beta aktivitesiyle ilişkili beyin alanlarında (kaynak lokasyonları) yüksek ve düşükler arasındaki farklılıkları gösteren bulgulardır. Betadan bahsedilmişken,, hipnotik derinliğin ve hipnotik deneyimin hipnotik deneyimin istisnai halinin beta ve gama dahil olmak üzere hızlı frekanslarla ilişkili olduğu, düşüklerin ise bir yandan görüntü ile teta arasında negatif korelasyon sergilediği ortaya çıkmıştır.
Bu bağlamda, beta salınım aktivitesinin, yanıt seçiminde, alfa aktivitesinin dikkatli modülasyonuna benzeyen fonksiyonel bir role sahip olabileceği akılda tutulmalıdır. Beta modülasyonu, aynı zamanda “tonik hareketsizlik” veya “hareketsizlik refleksi” olarak da bilinen “hayvan hipnozu” sonrasında da bulunmuştur.
Meditasyon
Meditasyon yapanların özellik emiliminde kontrollere göre daha yüksek puan aldıkları bulunmuştur Ek olarak, çok işlevli nöronal ağların aktivitesini yansıtan ve yönlendirme, dikkat, hafıza, duygusal ve bilişsel işlemeyle farklı şekilde ilişkili olan artan teta ve alfa gücü meditasyon yapanlarda belirgindir. Meditasyonu takiben değişen teta ve alfa aktivitesi sürekli olarak bildirilmiştir. Aslında, genellikle 10 yıldan az deneyime sahip Batılı meditasyoncularla yapılan çok sayıda çalışma, meditasyon uygulaması sırasında alfa ve teta frekans bantlarında güç ve tutarlılığın arttığını bildirmiştir. Gelişmiş meditasyon uygulayıcıları ile yapılan çalışmalarda da gama gücünün arttığı bildirilmiştir.
Önceki meditasyon araştırmalarıyla tutarlı olarak ayrıca Berman ve Stevens meditasyon sırasında artmış delta (0-4 Hz), teta ve alfa aktivitesi bulmuşlardır. Genel meditasyon ve ikili olmayan durumlar (katılımcının kendilik ve diğer arasındaki ayrımı aştığı) arasında ayrım yaparken, meditasyon seansları sırasında tamamen ikili olmayan duruma kıyasla daha yüksek olan gama için ters eğilim gözlemlendi. Benzer şekilde Berkovich-Ohana ve ark. farkındalık uzmanlığı ve kontrollerinin üç seviyesini inceleyen, farkındalık uygulayıcılarının genellikle kontrollere kıyasla dinlenme durumu ön düşük gama gücünün azaldığını ve ayrıca uzun vadeli uygulayıcılarda DMN deaktivasyonunu temsil eden düşük dinlenme durumu gama işlevsel bağlantı sergilediğini buldu.
Azaltılmış zihin gezintisi ve kendisiyle ilişkili işlemenin bir özelliği uzun süreli etkisi olduğunu düşündürmektedir. Buna ek olarak, uzun vadeli uygulayıcılarda kısa süreli uygulayıcılara ve kontrol katılımcılarına göre daha yüksek olan, düşünsel akıcılık ve esneklik ile ölçülen yaratıcılık, gama interhemisferik fonksiyonel bağlantı ile negatif korelasyon göstermiştir. Bu nedenle, deneyimin derinliği ve deneysel tasarıma bağlı olarak, farklı aracılık tekniklerinin farklı elektrofizyolojik sonuçlar üretebileceği akılda tutulmalıdır.
Tüm Vücut Algısal Yoksunluk (OVO-WBPD)
Mevcut bölümde göreceğimiz gibi, hareketin olmadığı ve hareketsizliğin ana özellik olduğu algısal hareketi inceleyen çalışmaların da çoğunlukla delta dalgaları ile ilişkili olduğu görülmüştür. Delta tarihsel olarak uyku ve patolojik süreçlerle ilişkilendirilirken, son zamanlarda hem otonomik hem de metabolik süreçlerle ilişkili olduğu bulunmuştur, bu da serebral aktivitenin homeostatik süreçlerle entegrasyonunda olduğu kadar motivasyon ve ödülle de ilgili olduğunu düşündürmektedir. Delta ayrıca açlık, cinsel uyarılma ve sürekli ağrı sırasında da artar. Delta aktivitesi ayrıca meditatif durumlar ve soğurma ile tutarlı olarak dikkat, belirginlik tespiti ve bilinçaltı algılama ile ilgilidir.
Meditatif durumlardaki delta dalgalarını birbirine bağlayan önceki araştırmalarla paralel olarak yakın zamanda yapılan bir çalışma, OVO Tüm Vücut Algısal Yoksunluğun (OVO-WBPD) odacık etkilerinin deneyimli meditasyoncularda emilim üzerindeki etkilerini incelemiştir. Değiştirilmiş bir duyusal ortam olan OVO, içinde öznenin uzamsal koordinatları kolayca algılayamadığı, insan boyutunda bir yumurta biçimindedir (“uovo” İtalyanca’da “uovo” yumurta anlamına gelir). Küre Bilinç Modeline dayalı olarak, OVO-WBPD, özellikle sürükleyici bir deneyimi ve daha yüksek bir mevcudiyet durumunu kolaylaştırmak amacıyla oluşturulmuştur. 
Ben-Soussan vd. OVO odasında “olabildiğince iyi dinlenmeleri” talimatı verilen katılımcıları inceleyen], artmış delta ve düşük teta aktivitesinin yanı sıra beta (13-20 Hz) ile birlikte artan bir emilim durumu bulmuştur ve faaliyet, insulada zirveye çıkmaktadır. Bu sonuçlar, algılayıcılar arası sinyalleri duyusal olarak entegre etmek için gelişmiş bir çaba önerebilir.
Insulaya ek olarak , teta ayrıca çıkıntı ağının başka bir ana alanına, yani ön singulat ile bağlantılıydı. DMN aktivitesi hem hipnoz hem de teta aktivitesi ile negatif korelasyon gösterirken belirgin ağın sübjektif olarak önemli olayların tespitini ve hedefe yönelik davranış hizmetinde dikkat ve işleyen hafıza kaynaklarının harekete geçirilmesini desteklediği düşünülmektedir. Algısal yoksunluk durumunda olduğu gibi, farklı meditasyon durumlarının da azalmış DMN aktivitesiyle ilişkili olduğu bulunmuştur.
Benzer şekilde, hipnozun azalmış DMN aktivitesi ve alışılmış dikkat modlarını askıya alma ve gelişmiş meta-farkındalık durumlarına ulaşma ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Aslında, hipnotik indüksiyon, dikkat emiliminin öznel derecelendirmelerini artırdı ve akılda gezinme oranlarını düşürdü. Dahası, bu değişiklikler, azalmış DMN aktivitesi ve prefrontal dikkat ağlarında artmış aktivite ile ilişkilidir.
Kaynakça:
https://psycnet.apa.org/record/2016-18358-014
https://www.asch.net/portals/0/journallibrary/articles/ajch-46/holroyd.pdf
Yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu