Köken akrabalığı olan dillerde öncelikle ses bilgisi, şekil bilgisi, cümle bilgisi ve söz varlığı bakımından benzerliklerin olması gerekir. Yapı bakımından benzerlik o dillerin aynı kökenden geldiğini göstermemektedir. Ortak dilden gelişen diller zamanla birbirinden ayrılıp farklı coğrafyalarda gelişme göstermişlerdir.
Hint-Avrupa Dil Ailesi: Bu dil ailesinin üyeleri Avrupa ve Asya’da konuşulmaktadır. İki kola ayrılmaktadır.
1. Avrupa’da Konuşulanlar
*Germen Dili: Almanca – Ingilizce – Iskandinav Dilleri
*Slav Dilleri: Rusça – Lehçe – Çekçe – Bulgarca – Hırvatça – Sırpça – Slovakça
*Helen Dili: Yunanca
*Roman Dilleri: Italyanca – Fransa – Ispanyolca – Portekizce – Romence
*Arnavutça
*Keltçe
2. Asya’da Konuşulanlar
*Hint Dili: Farsça – Ermenice
Hami- Sami Dil Ailesi: Bu dil ailesine Akadça – Aramca – Arapça – Ibranice – Libya-Berberi dilleri dahildir.
Çin-Tibet Dil Ailesi: İsminden de anlaşıldığı gibi Çince ve Tibetçe’nin bulunduğu dil ailesidir.
Kafkas Dilleri Alesi: Kafkasya’da konuşulan bu diller kuzey ve güney olmak üzere ikiye ayrılır. Güney kolu Kortyel dili, kuzeybatı kolunu Abhaz-Çerkes, kuzeydoğu kolunu ise Lezgi-Çeçen dilleri oluşturur.
Bantu Dil Ailesi: Orta ve Güney Afrika’da konuşulan diller bu dil ailesi içindedir.
Ural-Altay Dil Ailesi: Asya’nın Büyük Okyanus kıyılarından Orta Avrupa ve Akdeniz kıyılarına kadar olan alan içerisinde konuşulmaktadır.
– Ural Dilleri
*Fin-Ugor Dilleri: Fince – Macarca – Ugorca
*Samoyedçe
Altay Dilleri: Türkçe – Moğolca – Mançu-Tunguzca – Korece – Japonca
Kaynakça:
Türk Dilleri Tarihi
Yazar:Mustafa Bostan