Çekingen çocuk, kendi akranları ile ilişki kuramayabilir, hatta arkadaşları ile birlikte olmaktansa yalnız kalmayı tercih eder. Kendi yaşıtları ile değilse de kendinden küçüklerle daha rahat iletişim kurar. Başka birileri yaklaştığında ise hemen o ortamdan uzaklaşırlar. Çekingen çocuklar en çok anneleri ile iletişim kurarlar. Babalarıyla bile yalnız kalmaktan kaçınırlar. Hep annelerini isterler. Annelerinden ayrılırken ağlarlar.
Kendilerine sorulan sorulara cevap vermek istemez. Bazen başlarını evet, hayır manasında sallarlar. Genellikle huzursuzdurlar. Güven problemi yaşarlar. Arkadaşları ile oynamak ya da başka insanlarla iletişim kurmak isteseler de cesaret edemezler. Yanlarında annelerinin olmasını ister. Oyun ortamına da onları annelerinin ya da tanıdıkları başka birinin götürmesini isterler. Oyun ortamına da girdiklerinde mutlu oldukları gözlemlenir.
Yeni bir ortama gireceklerinde daha çok huzursuz olurlar.
Çekingen çocuklar kreş ya da okul ortamında genellikle kendilerine uzak bir köşe seçerler. Sınıf içinde olup bitenlerden uzak durmaya çalışırlar. Parmak kaldırmazlar. Öğretmen söz hakkı verdiğinde bile sesleri çıkmaz.
Çevre etkileri
Başarısızlık korkusu
Çocukların konuşmalarının yok sayılması
Sürekli eleştirilmesi
Yaşından büyük sorumluluklar verilmesi
Başarılarına tepkisiz kalmak
Çekingen Çocuğun Sosyalleştirilmesi
Annelerinden bağımsız hareket etmelerini sağlamak
Arkadaşlarıyla birlikte olmalarına fırsat vermek
Mutlu ve başarılı olabilecekleri ortamlara sokmak.
Güven duygusu vermek.
Başarılarını ödüllendirmek.
Çekingen Çocuğun Sosyalleşmesinde Okulun ve Öğretmenin Rolü
Çekingen çocuğun sosyalleşmesinde öğretmenin ve okul ortamının önemli etkisi vardır. Öncelikle çocuk iyi tanınmalı, çekingen olmasındaki faktörler ve ailesi hakkında bilgi sahibi olunmalıdır. Çocuğun faaliyetlere girmesi için zorlamamalı, sabırlı olunmalıdır. Yalnız kalmak istediği zamanlarda üstüne gidilmemelidir. Çocuğun başarıları desteklenmeli, takdir edilmeli hatta ödüllendirilmelidir. Başarısız olduğunda da kesinlikle güveni kırılmamalı, teskin edilmelidir. Bu çocuklar ilgilenildikleri zaman açılırlar, konuşurlar. Grup çalışmalarına sokulmalıdır. Çocuğa yaklaşmak için onun güveni kazanılmalıdır. Ancak güvendikleri kişilere karşı rahat olurlar.
Çekingen çocuğa çok fazla ilgi göstermek de çocuğu rahatsız edebilir. Anormal bir çocuk gibi davranılmamalıdır.
Çocuk gözlenmeli, sevdiği oyunlar, aktiviteler belirlenmelidir. Yine bu çocuklar toplum içinde yemek yemek de istemeyebilir. Karınları aç olsa bile çekinmekten yemek yemeği reddederler.
Yazar: Serpil Altunyay