Her çocuk çok özeldir. Aynı zamanda birbirinden farklıdır. Bazı çocuklarda öğrenme güçlüğü vardır. Bu çocukların aileleri de çocuklarına karşı daha ilgili olmalıdır. Bunun için ailelere bazı önerilerde bulunulabilir. Öncelikle çocuğa kendisinin değerli olduğunu hissettirmek gerekir. Her çocuğun yapabildiği işler vardır. Bu işlerde çocuğu desteklemek gerekir. Çocuk için uygun bir ders programı yapılmalı ve çocuğun programa uyması için yardımcı olunmalıdır. Çocuk programa uyamıyor ise işini kolaylaştırılmaya çalışılmalıdır. Uyulması gereken kurallar kesin ve net olmalı, açık bir şekilde ifade edilmelidir. Öğrenme güçlüğü çeken çocuklara öğretilmesi gerekenler, kurallar diğer çocuklara göre daha fazla tekrarlanmalıdır.
Çocuğun yapması gereken bir işi çocuk kendisi yapmalıdır. Çocuğun her yapması gerekeni ailesi yaparsa çocuk kendinin hiçbir şey yapamayacağını düşünür. Öğrenme güçlüğü çeken çocuk sakat değildir. Sadece diğer çocuklara göre daha geç öğrenir.
Çocuğa yapabileceği bir iş verildiğinde bu işi yapabileceği ortam hazırlanmalı, çocuk cesaretlendirilmeli ve ödüllendirilmelidir.
Aile, okul, öğretmen arasında iyi bir iletişim olmalıdır. İşbirliği içinde olunursa çocuk daha hızlı, olumlu şekilde değişir ve gelişir. Okuldaki rehberlik hizmetlerinden mutlaka yararlanılmalı ve herkes çocuğa aynı şekilde davranmalıdır. Aynı dilde konuşmalı, aynı tavrı sergilemelidir. Ailelerin profesyonel bir yardım alması çok önemlidir. Böylece daha doğru yaklaşımlar geliştirebilir.
Çocukla bol bol konuşmak gerekir. Ona sorular sorarak konuşturulabilir. Özellikle kendisi bir şeyler anlatmak istediğinde anne ya da babanın işi olsa dahi ara verip çocuğu dinlemelidir. Eğer okul hakkında ya da farklı bir konuda konuşmak istemiyorsa endişelenmemek gerekir. Kendisi istediğinde mutlaka konuşacaktır.
Çocuk diğer çocuklarla kıyaslanmamalıdır. Zaten kıyaslanmak hiç kimsenin hoşuna gitmez. Çocuk kıyaslandığında endişelenir, ürker. Aynı zamanda farklı olduğunu hisseder ve üzülür. Kendine olan güven duygusu sarsılır. Kişi kendisi yaşamayı istemediği duyguları kimseye yaşatmamalıdır. Özellikle de en değerli varlığı olan çocuğuna karşı çok hassas olmalıdır.
Çocuk ders çalışırken yanında olmak da fayda vardır. Böylece dikkatinin dağılması engellenmiş olur. Ödevlerini yaparken işi kolaylaştırılabilir ama kesinlikle ödevleri yapılmamalıdır. Okuldaki dersleri ile ilgili olarak da okula gitmeden derslerle ilgili çocuk bilgilendirilirse çocuk okulda kendini daha rahat hisseder.
Çocuk yaptığı işlere karşılık övülmelidir. Ama bu övgü samimi olmalıdır. Olumlu yaklaşımlar çocuğu cesaretlendirir.
Çocuk bir işi yapamadığında ona bağırmamak gerekir. Çocuğa bağırıldığında çocuk yapabileceği bir işi bile yapamayabilir. Sabırlı olmak, tüm işlerde kolaydan zora doğru bir yol çizmek daha doğru olacaktır.
Yazar : Serpil Altunyay