Türkiye henüz Avrupa Birliği’ne resmi anlamda tam üye olmayı başaramasa da söz konusu bu kurumla çok sayıda ikili anlaşma imzalamıştır. Bu anlaşmalarla beraber, Avrupa Birliği’nin 3. ülke statüsünde olan ülkelerle yürüttüğü süreçlerin bir parçası olmuştur. Örneğin Türkiye, bir Avrupa Birliği üyesi olmamasına karşın Avrupa Birliği içinde serbest dolaşımın bir parçası olarak lanse edilen ve bu sayede Birliğin işleyişini ifade eden Erasmus Öğrenci Programı’na taraftır. Başka bir ifadeyle Türkiye, Birlik dışında olsa da eğitim alanında Avrupa Birliği’yle ve dolayısıyla da Birliğin resmi üyeleriyle çok sıkı bağlar kurmak gayretindedir. Bu bir ajans programı olduğundan Türkiye de diğer Avrupa Birliği üyeleri gibi söz konusu bu programın işleyişi için belirli miktarlarda fon yatırımı yapmaktadır. Bu sayede gerek Avrupa Birliği’nde gerekse de Türkiye’de ikamet eden yerli ve yabancı öğrenciler fonlardan istifade edebilmekte. Yüksek öğrenim alanında her geçen gün üniversite sayısını artıran Türkiye, nicelik açısından son derece önemli bir yol kat etse de nitelik ya da başka bir ifadeyle eğitim kalitesi açısından sınıfta kalmıştır. Çok sayıda üniversiteye sahip olan Türkiye, Dünya Üniversite Sıralaması olarak da bilinen ”World University Rankings”e sadece bir tek üniversite sokabilmiştir. Bu kurum Türkiye’nin en eski yüksek öğrenim ve eğitim kurumu olan İstanbul Üniversitesi’dir. Söz konusu araştırma kurumu dünya üzerindeki ilk 500 üniversiteyi her yıl yürüttükleri çok sayıda çalışmayı referans alarak belirler. Bu anlamda İstanbul Üniversitesi listeye 16 yıldır giren tek Türk üniversitesi olarak dikkati çeker. Bu başarıda kurumun tıp ağırlıklı eğitim veren fakülteleri ön plana çıkar. Ayrıca hukuk da son zamanlarda ciddi bir katkı sunmuştur.
Dünyada uluslararası şöhrete sahip sadece birkaç üniversitemiz var. Bunlar haricinde birçoğu yetersiz akademik kadrolara sahip olması ve de kalitesiz eğitim veriyor oluşu ile bilinmekte. Özellikle bu durumunda farkında olan entelektüel aileler, çocuklarını yurtdışında okutmak için ellerinden geleni yapmaktadır. Bir anlamda bu tercih Türkiye’de alınacak eğitimle onun için harcanacak ücreti kıyasladığınızda son derece mantıklı bir tercih olmaktadır. Devlet ya da vakıf üniversitesinde okumak artık Türk gençleri için basit bir hale almıştır. Ancak sonrasında iş bulma safhasına gelindiğinde anadil seviyesinde İngilizcenin ne kadar önemli olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu da doğal olarak kurslara ve yurtdışı eğitimlere binlerce avronun doların zerk edilmesine neden olur. Ancak elde edilen sonuç çoğu zaman hayal kırıklığıdır. Bu yüzden Türk öğrenciler lise sonrasında yurtdışında üniversite eğitimi almak konusunda belirli bir gayret içine girmektedir. Özellikle Avrupa’da bulunan kurumlar son derece cazip gelse de bu eğitim kurumlarına kabul edilmek sanılanın aksine ciddi bir kırtasiye gerektirmektedir. Sahip olduğunuz referanslardan tutun da aldığınız derslere ve yabancı dil seviyenize kadar birçok kriter irdelenerek inceleme yapılmaktadır. Bu yüzden yurtdışında üniversite hayali kuran çok sayıda genç, bunun için lise döneminde ciddi anlamda emek harcamak ve özellikle yabancı dil konusunda kendisini geliştirmek zorundadır. İngilizcenin yanı sıra Almanca ve Fransızca dillerinden birini anadil seviyesinde konuşuyor olmak size birçok uluslararası eğitim kurumunun kapısını açacaktır.
Bu yüzden birçok aile, üniversite öncesinde çocuklarını kaliteli eğitim veren okullara kabul ettirme konusunda çok çaba harcamaktadır. Kaliteli eğitim veren devlet okullarının sayısı son derece az olduğundan rotayı özel okullara çeviren veliler her yıl binlerce Türk lirası tutarında harcı bu kurumlara yatırmaktadır. Bu yüzden bu alanda da artık çok sıkı bir rekabet yaşandığı söylenebilir. Eğer İspanyolca ya da İtalyanca biliyorsanız, bu durumda İspanya veya İtalya’da eğitim almanız rekabet açısından sizi çok da yormaz. Ama başta Almanya merkezli okullar ele alınırsa burada ciddi bir rekabet söz konusudur ve kontenjanlar da sınırlıdır.
Kaynakça:
http://mobile.academix.com.tr/makaleler/yurtdisinda-universite-secimi-ve-adim-adim-yapilmasi-gerekenler.aspx
Yazar:Emir Karasu