Bebek, dünyaya geldiği andan itibaren sürekli bir gelişme ve değişme halindedir. 0- 6 ay içerisinde çok hızla büyür. Daha sonra büyüme evreleri zaman zaman değişiklik gösterir. Bebek 2 yaşına geldiğinde ise artık bebeklikten çıkma çocukluğa adım atma sürecine girmiştir. Bu her bebek için aynı zaman dilimi olmayabilir. Kimi bebekler 1,5 yaşından sonra da çocukluk dönemine geçme sancıları yaşayabilirler. Genel olarak 1,5 ile 3,5 yaş arasındaki döneme ilk ergenlik dönemi denir. Bu süreç hiç kolay olmayan bir süreçtir. Sadece çocuk değil anne- baba da bu dönemde çok zorlanır.
Bebek 2 yaşına geldiğinde anne sütünden ayrılır, birçok dişi tamamlanmıştır, kendi dil gelişimi çerçevesinde derdini anlatacak kadar kelime hazinesine sahip olmuştur. Artık bebek yürüyor, koşuyor, tırmanıyor, zıplıyor, kendisine söylenenleri anlayabilecek duruma erişmiştir fakat anne ve babalar bu süreçte rahatlayacaklarını düşünürken farklı bir dönemle karşı karşıya kalırlar. Bu defa da anne- baba- çocuk arasında psikolojik bir savaş başlar. Artık 2 yaşında büyük değişimler başlar. Peki bu değişimler nedir?
2 Yaşına Gelen Bebeklerde Meydana Gelen Değişimler
1- İnatlaşma
2- Gece geç yatma
3- Yemek yememe
4- Sinirlilik
5- Huysuzluk
Bunlarla beraber ağlama krizleri çok fazladır. Bebek her istediğini ağlayarak yaptırmak ister. Eğer isteği yapılmaz ise kendine, annesine, babasına, oyuncaklarına, eşyalarına zarar verebilir.
Bu dönemde anne- babalar çocuklarına nasıl davranmalı?
Öncelikle sabırlı olmalı, artık bebeğin büyümeye başladığını kabul etmeleri gerekir. Artık o bir bebek değil çocuktur. Çocuklarla iletişim kurmanın en sağlıklı yolu onlara tepeden bakmak değil onların seviyesine inmektir. Örnek davranışlar sergilemek gerekir. Çocuğun en büyük modeli beraber yaşadığı büyükleridir. Sert davranışlardan, şiddetten, kötü sözlerden kesinlikle uzak olunmalıdır.
Ağır cezalar telafisi zor yaralar açabilir. Çocukla konuşmak, neyin doğru neyin yanlış olduğu söylenmek gerekir. Ceza verilmemeli, ödüller verilmeli, hem bir büyük hem de bir arkadaş gibi yaklaşılırsa daha olumlu sonuçlar elde edilebilir. Çocukla bol bol vakit geçirmeli, oyunlar oynanmalıdır. Çocukla inatlaşılmamalıdır. Bunun ne çocuğa ne de aileye bir yararı olmaz.
Çocuk büyütmek sorumluluk işidir. Büyük bir emek ve fedakarlık ister. Her anne- baba bir psikolog gibi çocuklarına davranamaz ama iletişim çağında bir nesil olarak başa çıkılamayan durumlarda istenilen bilgilere rahatlıkla ulaşılabilir. Böylece bu sıkıntılı dönemler daha kolay bir şekilde atlatılabilir.
Yazar:Serpil Altunyay