Amerikan şairlerden Robert Lee Frost, hayatını özetlediği bilinen cümlesi; ”Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim: Hayat devam ediyor.” ile bilinir. Ülkesinin kuzeyinden etkilenip felsefi bir havada eserler bırakmasından hariç o, dünya ile bağını kesmiş uzak bir ülkenin şairi gibi de görünebilir. Derin ruh çözümlemelerinde hep sunmak istediği yazış tarzıyla da söylemek istediklerinin bitirilmesini okucuya bırakır. ”Gidilmeyen Yol”unda muhtemelen başka hiçbir amerikan şiiri çok alıntı ile ve yaygın halde yorumlanmamıştır. Bu haliyle de şiirin yorumlanmasında gözden kaçırılan noktalar vardır.Aslında Frost da çoğu okuyucunun “Gidilmeyen Yol”u yanlış yorumladığının farkındaydı.Meşhur bir dersi sırasında “O şiir hakkında dikkatli olmalısınız. Hileli, çok hileli bir şiirdir.”demiştir. Okuyucular neredeyse kesin bir kanıyla şiiri, anlatıcının özgür iradeye olan inancına dair umut veren bir vasiyet, alışılmışa karşı gelmek ve daha az gelişmiş yolu seçmek için ilham verici bir çağrı olarak görür. Oysa bu yorum, şiirin asıl anlamından çok uzaktır.
Şiirde asıl açık olan anlatıcının hangi yolun seçilmesi gerektiği hakkındaki kararının tümüyle gelişigüzel oluşudur. İki yol arasında seçim yaparken aslında özünde birbirine eş olduklarını özellikle vurgular. Bir yol, diğerinin olduğu kadar açıktır ve anlatıcı onları farklılaştırmak için duyduğu arzuya rağmen” oradan geçip gidenler” diyerek aynılıklarını kabul eder. Son dörtlükte Frost, kendine has alaycı mizacı ortaya çıkarır. Anlatıcı, geçmişi anan yaşlı bir adam gibi `nice çağlar sonra `Bu hikayeyi muhtemelen iç geçirerek yeniden anlatacağını kabul eder.Fakat bu yanlış bir iddia olabilir. Anlatıcı, seçiminin tamamen rastgele olduğunu, çünkü başlamak için daha az gelişmiş bir yolun olmadığını bizlere anlatmayı daha bitirmemiştir.`İkisi de uzanıyordu, birbiri gibi, hiçbir adımın karartmadığı yapraklar içinde `.Frost insanın, kendini yüceltme, hayatın belirsizliklerini boş bir kisveye bürüme, yaşamı iyi ve kötü alternatifler arasında bir dizi bilinçli seçimler yapabilir olarak görmekle teselli bulma eğilimini itiraf eder. Bunda nihai noktası gerçekte yaşamda hangi yolun en iyisi olduğunu bilmenin mümkün olmadığı ve kararlarımızın çoğunluklukla gelişigüzel, bilinçsiz tahminler olduğudur.
Gidilmeyen Yol
Sarı bir ormanda ikiye ayrıldı yolum,
İkisinden birden gidemediğim ve yoldaki
Tek yolcu olduğum için üzgün,uzun uzun
Baktım görene kadar birinci yolun
Otlar çalılar arasında kıvrıldığı yeri
Sonra öbürüne gittim,o kadar iyiydi o da,
Ve belki çimenlik olduğu,aşınmak istediğinden
Gidilmeye daha çok hakkı vardı oysa
Oradan gelip geçenler iki yolu da
Ei ölçüde aşındırmıştı hemen hemen
Ve o sabah ikisi de uzanıyordu birbiri gibi
Hiçbir adımın karartmadığı yapraklar içinde
Ah,başka bir güne sakladım yolların ilkini
Ama bilerek her yolun yeni bir yol getirdiğini
Merak ettim geri gelecek miyim diye
İç geçirerek anlatacağım bunu ben
Nice çağlar sonra bir yerde
Bir ormanda yol ikiye ayrıldı ve ben
Ben gittim daha az geçilmişliğinden
Ve bütün farkı yaratan bu oldu işte.
Yazar: Özge T.