Havacılığın 1900’lü yıllarla beraber hayatımıza girmesi, o döneme kadar gerçekleştirilen ulusal ve uluslar arası seyahatlerin sürelerini oldukça kısaltmıştır. Eskiden aylar süren yolculuklar günümüzde saatler hatta dakikalara inmiştir. 20. yüzyılla beraber dünya üzerinde 200’den fazla ülke resmi olarak egemen bir statüye kavuşmuştur. Bunun bir sonucu olarak ülkeler kendi sınırlarını korumak için çeşitli önlemlere başvurmuşlardır. Bunların en bilineni, sınırların tellerle çevrilmesi ve ülkenin ulusal güvenliğini koruyan kişilerce koruma altına alınmasıdır. 20. yüzyılın ortalarına doğru havacılığın da çok hızlı bir şekilde gelişmesi ve dünyada çok sık kullanılan bir endüstri haline dönüşmesi, pasaport, kimlik, seyahat belgesi gibi kavramları da beraberinde getirmiştir. Ancak teknoloji sadece havacılık alanında gelişmediğinden başka alanlarda da gelişme gösterdiğinden havayolu ile gerçekleştirilen seyahatler 20. yüzyılın son çeyreği ile beraber elektronik olarak kayıt altına alınmaya başlamıştır. Özellikle 11 Eylül 2001 tarihinde gerçekleştirilen terör saldırıları sonrasında başta Amerika Birleşik Devletleri olmak üzere birçok ülke vize politikalarında güncellemelere gitmek zorunda kalmıştır.
B
ir ülkeden bir ülkeye seyahat ettiğinizde 2010’lu yıllarla beraber seyahat için çipli ya da başka bir anlatımla biyometrik pasaport taşınması zorunlu hale getirilmiştir. Avrupa Birliği üyesi ülkelerin düzenlediği çipli pasaportların hemen hemen hepsinde parmak izi ve bazılarında ise retina taraması mevcuttur. Bu da söz konusu belgenin sahibinin dışında biri tarafından kullanılmasını engellemektedir. Ancak burada unutulmamalıdır ki, parmak izlerinin eşleşip eşleşmediği ancak şüpheli durumlarda yapılmaktadır. Ayrıca her ülkenin de gümrük geçişlerinde parmak izi kontrolü yapmadığını da belirtmeliyiz. Ancak bazı ülkeler yabancıların ülkeye giriş ve çıkışlarını kontrol altına almak ve de bu kişilerin herhangi bir suça karışıp karışmadığını tespit etmek için parmak izi veri bankası oluşturmaktadır. Bu sayede ilgili kişi bir bakıma fişlenmektedir. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri bu uygulamayı 2000’li yıllarla beraber daha da sıkı bir şekilde yürütmektedir. O yüzden herhangi bir ülkeye giderken o ülkenin gümrüğünden geçerken sizin parmak izinizi alabilirler.
Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları uluslar arası seyahatlerde bazı ülkelerce parmak izi vermeye zorlanmaktadır. Seyahat edeceğiniz ülke sizden vize istiyorsa, büyük bir ihtimalle konsolosluk vasıtasıyla parmak izi vermeniz gerekir. Ancak bunun haricinde seyahat edeceğiniz ülke vize istesin istemesin, sizden daha önce parmak izi alsın ya da almasın, o ülkeye girişte tekrardan parmak izi vermenizi talep edebilir. Eğer istiyorlarsa bu ülkeye kabul anlamında zorunluluk arz eder. Örneğin, Türkiye Cumhuriyeti pasaportu ile seyahat etmeniz durumunda aşağında yer alan ülkeler sizden ülkeye giriş esnasında parmak izi alımı yapacaktır:
1. Amerika Birleşik Devletleri
2. Japonya
3. Güney Kore
4. Malezya
5. Birleşik Arap Emirlikleri
6. Arjantin
7. Suudi Arabistan
8. Ürdün
9. Umman
10. Ruanda
11. Kenya
12. Etiyopya
13. Kamboçya
14. Burundi
15. Afganistan
Yazar:Emir Karasu
hocam merhaba bu makale güncel midir acaba? tarih bulamadım.
Bu makale 01.10.2017’de yazılmıştır.