“İhtiyaçların buluşun annesi olduğunu” söylüyorlar. Her gün yeni bir bilimsel buluş ortaya çıkıyor veya bir sorunu çözmek ya da bir ihtiyacı karşılamak için yeni bir ürün icat ediliyor. Bilim adamları ve mucitler çoğu zaman yıllarını keşiflerini araştırıp inceleyerek geçirirler.
Bununla birlikte, bu araştırma sürecinde birçok ortak ev malzemesinin yanlışlıkla yaratıldığını öğrenmek şaşırtıcıdır. Bazı mucitler, bir laboratuvar hatasının hemen yeni bir amaca uyarlanabileceğini bulmuşlardır. Diğerleri, yalnızca yıllar sonra yeniden başka bir amaç için kullanılmak üzere atıldı.
Dünyanın dört bir yanındaki hanelerin çoğu bugün bu laboratuvar kazaları olmadan olmazdı.
10. Yapışmaz Tencere
Yapışmaz tenceremiz olmadan nerede oluruz? kızartma tavasının tabanında yanan yumurtaları kazımak, ve kekleri fırın tepsilerinden çıkarmaya çalışıyor olurduk. Teflon veya bilim dünyasında bilinen PTFE, en kullanışlı mutfak buluşlarından biri olarak değerlendirilmek zorunda kalacak. Bununla birlikte, politetrafloroetilen aslında 1938’de DuPont bilim adamı Roy Plunkett yeni bir CFC soğutucu gazı geliştirirken yanlışlıkla icat edildi.
Deneylerinde kullanılan bir gaz kabını açarak, tetrafloroetilen gazı ile kutunun demir kabuğu arasında bir reaksiyon oluştuğunu keşfetti. Sonuç, başlangıçta hiç kullanmadığı gördüğü, balmumu ve kovucu bir maddeydi. Kaygan madde üzerinde yapılan ileri deneyler sonunda imalatta ve askeri teçhizatta kullanıldığını gördü.
1954 yılına kadar hiç kimse, yemeğin tencere tavalara yapışmasını engellemek için tencereye madde koymayı düşünmüyordu. Fransız Marc Gregoire, karısı yapışmaz pişirme tavalarının daha faydalı olacağını önerdiğinde, kargaşanın önlenmesi için olta takımlarını Teflon ile kaplamayı düşünüyordu.Günümüzde kullanılan çoğu tencere çeşitli Teflon kaplamalıdır.
9. Post-it Notları
Post-it Notları, kırtasiye malzemelerinin en kullanışlı parçalarından biri olmalıdır. Yapışkan küçük kağıt kareler herhangi bir evde veya ofiste bulunabilir. Sayfaları yer imlerine eklemek, buzdolabına veya bilgisayara kullanışlı hatırlatma notları yapıştırmak ve telefon mesajları bırakmak için kullanıyoruz. Oysa bu ortak kırtasiye malzemesi yanlışlıkla geliştirilmiştir. Spencer Silver, 1968’de 3M’de çalışan bir kimyagerdi. Süper güçlü bir yapıştırıcıya yönelik araştırması, bunun yerine, kısa bir süre için işleri birbirine bağlayacak çok zayıf bir yapıştırıcıyla karşılaştığında başarısız olmuş gibi görünüyordu. Bu kimseye ne yararı oldu? 1973 yılına kadar bu yeni yapıştırıcının değeri tanınmamıştı. Silver’ın meslektaşlarından biri olan Arthur Fry, bu geçici yapıştırıcıyı ilahilerindeki sayfaları işaretlemek için kullanmaya başladı. 1980 yılına gelindiğinde, 3M, bir kenarı boyunca tutkal kaplamasıyla kaplı küçük kağıt kareleri üretiyordu. Bugün, her yıl 50 milyardan fazla kullanışlı küçük yapışkan not kullanıyoruz.
8. Güvenlik Camı
İnsan, en eski uygarlıklardan beri cam kullanıyor. Pencerelerde, tencere, takı ve dekoratif eşyalarda kullanıyoruz. Camı dekoratif parçalara üflemek eski bir sanattır.
Bununla birlikte, camın ana sınırlaması her zaman pürüzlü, potansiyel olarak tehlikeli parçalara ayrılması gerçeği olmuştur. Bu yüzden sadece son yüzyılda birisinin camı daha güvenli hale getirmenin bir yolunu bulduğunu bulmak şaşırtıcı.
Bugün, motorlu taşıtlarda, camlarda ve tencerelerde emniyet camı bulacaksınız. Pürüzlü parçalara ayrılması daha zor ve daha az olasıdır. Yine de bu güçlü cam tasarımdan çok kaza ile keşfedildi.
Fransız kimyacı Edouard Benedictus, 1903’te yanlışlıkla bir cam kabı yere çarptı. Kırıldığını, ancak camın içinde bir film bırakmış olan selüloz nitratı içerdiği için kırılmadığını görünce şaşırdı.
Bu plastik kaplamalı cam, 1900’lerin başlarında daha da geliştirildi ve ilk olarak I. Dünya Savaşı sırasındaki gaz maskelerindeki lensler için kullanıldı. Benedictus’un keşfedilmesinden bu yana çeşitli güvenlik camı formları geliştirildi ve bugün arabalarda, binalarda güvenlik camı zorunlu ve bazı tencerelerde.
7. Mikrodalga Fırın
Mikrodalga fırınsız bugün çok az ev var. Kullanışlı mutfak aletleri kesinlikle pişirme tarzımızı değiştirdi. Ancak, mikrodalga kasıtlı bir icat değildi. Bir radar mühendisi olan Percy Spencer, 1945’te yeni bir vakum tüpü olan bir magnetron üzerinde deneyler yapıyordu. Deney sırasında, Spencer cebinde bir çikolata çubuğunun eridiğini fark etti. Biraz patlamış mısır aldı ve şaşkınlıkla, magnetronun patlamış mısırını da “pop” yaptığını fark etti. Kazara yeni bir 
pişirme biçimine rastlamıştı. Raytheon, 1946’da yeni mikrodalga fırını “RadaRange” olarak pazarladı. İlk fırınlar çoğu mutfak için pahalı ve çok hacimliydi. Modern bir buzdolabının büyüklüğü vardı ve içlerinde bir şeyler pişirmeden önce ısınması 20 dakika sürdü. 1960’ların sonlarına kadar çoğu evde bulunan daha küçük, daha ucuz sürümler geliştirildi.
6. Plastik
Mutfak gereçlerinden oyuncaklara, mobilyalara ve hatta paketlemeye kadar en modern evlerde her yerde plastik bulabiliriz. Toplum, dünya çapında plastik kullanımını en aza indirmeye çalışan bu insan yapımı maddenin çevresel etkilerinin giderek daha fazla farkına varıyor. İronik olarak, fildişi, kaplumbağa kabuğu, boynuz ve diğer hayvansal ürünlere duyulan ihtiyacı azaltarak ve doğal kaynaklarımızın endüstriyel kullanımını en aza indirerek vahşi yaşamı korumak için plastik geliştirildi. 1869’da John Hyatt, bir New York firmasının fildişi bilardo toplarının yerini alma çağrısına cevap verdi. Selülozun (pamuk elyafından türetilmiş) kafur ile birleştirilmesinin esnek, güçlü ve kalıplanabilir bir madde ürettiğini buldu. Yeni keşfedilen “selüloit”, ürünler yerine hayvansal üretimde kullanılabilir, hatta film yapımında bile kullanılırdı. Bu yeni sentetik ürün, hayvanların boynuzlarının, dişlerinin ve kabuklarının imalatta kullanımı için kesilmesini azaltacaktı. Leo Baekeland, 1907 yılında shellac’a alternatif bir elektrik yalıtkanı araştırıyordu. Hyatt’ın icadı üzerine, erime olmadan da son derece yüksek sıcaklıklara dayanabilen ilk sentetik olan sentetik “Bakalit” i geliştirdi. Kimya şirketleri kısa sürede savaş ekipmanından mobilya, tencere ve motorlu taşıtlara kadar her kullanım için yeni plastikler araştırmaya ve geliştirmeye başladı. Plastik için uygulamalar sonsuzdu. Plastiklerin kökenleri göz önüne alındığında, doğal olarak üretilen ürünlere geri dönen daha fazla insanın çevresel bir endişe haline gelmesi ironiktir.
5. Süper Yapıştırıcı
Eastman Kodak’ta bir araştırmacı, II. Dünya Savaşı sırasında silahlı nişan için plastik bir mercek icat etmeye çalışırken kendini yapışkan bir karmaşa içinde buldu. Yine de keşfettiği yapıştırıcının kullanışlı küçük bir tüpü muhtemelen dünyadaki çoğu mutfak çekmecesinde bulunabilir. Harry Coover başlangıçta siyanoakrilatının dokunduğu kesinlikle her şeye yapışırken işe yaramaz olduğunu düşündü. 1951 yılında, o ve meslektaşı Fred Joyner, jet kokpitleri için sıcaklığa dayanıklı bir kaplama arıyordu. Bilimsel deneyler sırasında siyanoakrilatın iki mercek arasına yayılmasından sonra,
pahalı laboratuar ekipmanlarını bozan mercekleri neden parçalayamadıklarını bulmak için alarm verildi. Neredeyse anında iki yüzeyi birbirine bağlayan bu tutkalın potansiyelini anladılar. Super Glue ilk 1950’lerin sonlarında pazarlandı ve bugün birçok küçük ev onarımı için popüler bir çözüm haline geldi.
4. Paslanmaz Çelik
Paslanmaz çelik, modern yaşamlarımızda aldığımız bir şeydir. Çatal bıçak takımı, mutfak aletleri, tıbbi ekipman, motorlu taşıtlar ve hatta gökdelenlerin tümü güçlü, aşındırıcı olmayan metalleri kullanır. Fransız bilim adamı Leon Gillet ilk olarak 1904’te çelik alaşımlı bir karışım yaptı. Ancak, bu yeni metal bileşiğinin paslanmaz özelliklerine dikkat etmekte başarısız oldu. 1912 yılında, metalurojist Harry Brearley paslanmaz bir silah namlusu bulmak için deneyler yapıyordu. Araştırmaları sırasında, erimiş metallere krom ekledi. Sonunda, daha önce atılan metal numunelerin diğer metaller gibi paslanmadığını fark etti. Gümüş çatal bıçak takımının evi olan Sheffield’de bulunan Brearley, kısa süre önce geleneksel gümüş ya da nikel kaplı çatal bıçakların yerine çatal bıçak takımı üreticilerine “paslanmaz çelik” pazarlamaya başladı. İmalat şirketleri kısa sürede bu yeni metal derecesini araştırmaya ve geliştirmeye başladı. Günümüzde paslanmaz çelik kullanımı, Brearley’nin orijinal paslanmaz çatal bıçak takımının ötesine geçmektedir. Uçaklar, trenler, gemiler ve arabalar ondan yapılır. Her mutfakta ve çoğu şantiyede paslanmaz çelik bulacaksınız. Aynı zamanda tıbbi cihazlarda da yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu esansiyel metalin başlangıçta bir laboratuvar hurda yığını üzerine atıldığını hayal etmek zor.
3. Koruyucu Ambalaj
Muhtemelen verilen paketlerin çoğunda koruyucu ambalaj kullanıyoruz. Pek çok insan, küçük, hava dolu cepleri, içinde parsel içeriklerinin sarıldığı Koruyucu Ambalajlara eşyalarını yerleştirmekten hoşlanıyor. Ancak Koruyucu Ambalaj’ın başlangıçta dokulu bir duvar kağıdı olması gerektiğini biliyor muydunuz? 1957’de, bilim adamları Alfred Fielding ve Marc Chavannes, dokulu bir duvar kağıdı geliştirmek amacıyla, ısıyla büzüşen bir makineye iki duş 
perdesi yerleştirdi. Sonuç, küçük hava kabarcıkları ile örtülmüş bir plastik tabaka idi. Ürünü sera yalıtımı olarak kullanma çabaları da bir başarısızlık olduğunu kanıtladı. 1960’da IBM, taşıma sırasında hassas bilgisayar bileşenlerini korumanın bir yolunu arıyordu. Fielding ve Chavannes’in yastıklı plastiği problemlerine mükemmel bir çözümdü. “Koruyucu Ambalaj” ın kullanışlılığı yakında yakalandı ve bugün dünyanın en yaygın ambalaj malzemesi haline geldi.
2. Streç Film
Her evde mutfak çekmecesinde bir “streç film” tüpü vardır. Yapışkan plastik film sandviçlerimizi sarar ve taze tutmak için yiyeceklerimizi kaplar. Yapışkan film olan “Streç”, 1933 yılında Dow Chemical laboratuvarlarında keşfedildi. Ralph Wiley laboratuvarda kuru temizleme ürünleri geliştiriyordu ve kullanılmış beherleri temizlemeye çalışırken maddeyi keşfetti. Başlangıçta savaş uçaklarında ve motorlu taşıtlarda koruyucu sprey olarak kullanıldı. Askerlerin botlarını sarmalamak için bile kullanılıyordu. Streç film, 1953’te hanelere gıda ambalajı olarak tanıtıldı. Filmdeki gıdalarla temas eden kimyasallar hakkındaki endişeler daha fazla araştırmaya ve “daha güvenli” plastik filmlerin geliştirilmesine yol açtı. Bu, her gün kullandığımız plastik gıda ambalajı dizisini etkin bir şekilde sardı.
1. Çengelli İğne
Mütevazi emniyet pimi için yüzlerce kullanım vardır. Giyim pimleri binlerce yıldır bizimle. Bununla birlikte, sivri uçlar, kullanıcıya iğrenç bir yara vermeye meyilliydi. 1849’da New Yorklu tamirci Walter Hunt ofisinde oturuyordu ve 15 dolar borcunu ödemenin bir yolunu bulmaya çalıştı. Kabloyu başarılı bir şekilde bükülmüş bir nesneye çevirdiğini buldu. Elindeki eşyanın iğne olarak nasıl kullanılabileceğini görebilirdi. Tel parçasının şimdi alt kısmında 
sarmal bir yay vardı. Hunt, emniyet piminin sivri ucunun üste sabitlenmesini ve kullanıcıların pimin keskin ucu ile bıçaklanmasını önleyerek üste bir toka ekledi. Akıllı bir mucit, Hunt, ne yazık ki keskin bir iş adamı değildi. Birkaç yıl önce, sivri uçlu bir iğne dikiş makinesini icat etmişti. İnsanların işlerini kaybetmelerine neden olacağından korktuğu için icadını patentlemedi. Tasarımı daha sonra başkaları tarafından kopyalandı ve pazarlandı. Çengelli iğne icadını patenti alırken, patent hakkını parayı borçlu olduğu kişiye sattı.
Kaynakça:
https://listverse.com/2019/05/03/10-lab-mistakes-that-became-everyday-items/
Yazar: Semra Uğur